ตื่นแต่เช้าแปรงฟันและล้างหน้า ไม่ชักช้ารีรอเดี๋ยวไปสาย ใกล้แปดโมงกินข้าวรีบแต่งกาย หิ้วสะพายกระเป๋าเข้าโรงเรียน ทันเวลาเข้าแถวผมโล่งอก เหงื่อไหลตกวิ่งมาเข้าแถวได้ ถ้าไม่ทันโดนแน่อันตราย ครูสมชายเจ้าระเบียบเฮียบจริงๆ แปดโมงครึ่งเริ่มเรียนวิชาเลข อินติเกรทงงงวยถอดไม่ได้ ท่องสูตรแม่นแล้วนี่ติดอะไร คิคคิดไปอ้อใช่ใช้ตัวแปร เรียนๆไปก็ชะเง้อเผลอมองหญิง สวยซ๊ะจริงทำเราเช้าสดใส เปลี่ยนจากเพื่อนเป็นแฟนจะว่าไง คิดในใจไม่กล้าถามไถ่เธอ เธอมองมาผมก็ส่งยิ้มให้ พร้อมส่งใจไปถึงเธอเสมอ รักวัยหวานวัยใสใจละเมอ คิดเพ้อเจ้อครูมองจ้องในตา รีบหันขวับกลับมาทำเลขต่อ ไม่ย่อท้อทำเสร็จก่อนใครนั่น วิชานี้ไม่ยากเกินกำลัง ที่มุ่งหวังวิชารักยากนักเชียว เที่ยงวันนี้จะชวนหญิงกินข้าว มีเรื่องราวสารภาพในใจนี้ ซื้อน้ำให้น้องหญิงกินอิ่มพลี พอได้ทีเอ๋ยปากบอกหญิงพลัน นี่หญิงเอ๋ยเรามีเรื่องจะถาม จงตอบตามความคิดของหญิงได้ คิดอย่างไรกับเราจงกล่าวไป พร้อมทำใจรับได้ในเรื่องราว มีคำพูดออกมาจากปากหญิง แกเหมือนลิงน่าขนดูไม่ได้ พุงก็กางกินจุมากเกินไป บั้นท้ายใหญ่เหมือนถังอลังการ สายตาสั้นแว่นหนาขี้ตาเตอะ เสื้อเลอะเทอะเปรอะเปื้อนทนไม่ไหว พอพอหญิงมันชักจะมากไป เพื่อนก็ได้ไม่เป็น.....แล้วแฟนกัน .....(เฮ้อ)
กิ้นดอน 4 ก.ค. 2551 16:09 น. - ID 116721 
2329
3
0
4 กรกฎาคม 2551 16:22 น. - comment id 869475
5555555555
4 กรกฎาคม 2551 19:11 น. - comment id 869504
เขียนได้ค่อนข้างดีแต่ขาดสัมผัสบทเลยขาดอรรถรสไปบ้างอีกหน่อยคงคล่องฝึกบ่อยๆนะ ได้มาเจอแรกพบประสบพักต์ ก็นึกรักใจร้อนรนทนไม่ไหว เดินเข้าหาเจรจาพูดออกไป มีเบอร์ไหมขอหน่อยนะคนดี เธอตอบมาเสียใจไม่มีดอก ขอบอกรำคาญให้หลีกหนี ขวางอยู่ได้หน้าตาห่วยสิ้นดี ถึงมีก็ไม่ให้เธอแน่นอน กลับไปบ้านก้มลงตุ่มมองดูเงา ฟังแล้วเศร้าหัวใจสุดทอดถอน เอาเถอะหวาเธออาจเล่นบทงอน แกล้งตัดรอนลองใจไม่นำพา วันนี้เราคงพอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ย้อนกลับมาเคลียร์ปัญหา ฉันจะไม่ยอมแพ้หรอกแก้วตา ให้สัญญากับหัวใจไม่จำนน
5 กรกฎาคม 2551 10:43 น. - comment id 869623
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
5 กรกฎาคม 2551 12:57 น. - comment id 869653
จำได้ขึ้นใจ ตอนเรียนมัธยม ... อกหักดังเป๊าะใหญ่เชียว ..... แถมเกรดตก อีกเศร้าใจกะชีวิตมากเลยล่ะตอนนั้นอ่ะ หุ หุ หุ
6 กรกฎาคม 2551 14:17 น. - comment id 869957
น่ารักดีครับ คิดถึงรักในวัยเรียน เคยรักรุ่นพี่คนหนึ่งทำข้อสอบแล้วคิดไม่ออกครับ ปรากฎว่าพี่ผู้หญิงเขาเดินผ่านห้องเท่านั้นหล่ะครับ ข้อสอบที่เคยติดขัดนี่นึกออกหมดเลย โอ้..อิทธิพลแห่งรักข้า ขอบคุณที่ทำให้ผมนึกถึงวัยเยาว์ครับ
9 กันยายน 2551 14:48 น. - comment id 894261
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเลขที่ สิบเจ็ด เหอะๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
