..ฝนพรำเหงา.. บรรยากาศสวยเศร้าและเหงาลึก ฉันล่องลอยความคิดไปไกล ทั้งสับสนและสงสัยหัวใจตัวเอง เหมือนเดินหลงเข้าไปในที่ไหนสักที่.. แล้วติดอยู่ในนั้น.. ..ฝนพรำเหงา.. บรรยากาศสวยเศร้าทำให้รู้สึกอ้างว้าง ความฝันที่เหลืออยู่ต่อสู้กับส่วนที่ขาดหาย ฉันงมงาย หรือหลอกตัวเอง...
4 กรกฎาคม 2551 13:20 น. - comment id 869320
ยังจะสงสัยอีกเหรอคะ ^_^
4 กรกฎาคม 2551 13:23 น. - comment id 869324
สวัสดีค่ะ เฮ้อ... วันฝนพรำโปรยปรายกลับกลายเศร้า หัวใจเราข้างใน..ใยหม่นหมอง คิดเพ้อพร่ำละเมอเผลอลอยล่อง ปล่อยรู้สึกท่องไปในฝนพรำ......... เหงาทุกที ที่เห็นสายฝนเรียงเส้นสวย
4 กรกฎาคม 2551 13:29 น. - comment id 869329
สายฝน ชอบมาพร้อม ๆ กับความเหงาทุกทีเลยค่ะ....
4 กรกฎาคม 2551 13:33 น. - comment id 869330
สายฝนทำให้รู้สึกเหงาจริงจริงครับ ฮือ....สีตัวหนังสือไม่ค่อยชัด..ตาลายครับ
4 กรกฎาคม 2551 13:39 น. - comment id 869335
บางวันอ่อนล้า เราเหนื่อย เรานั่งพัก และไม่แปลกหากมันจะดึงขาเราไว้ไม่ให้ลุกขึ้นยืน จากหนังสือเล่มหนึ่ง
4 กรกฎาคม 2551 14:11 น. - comment id 869353
ฝนพรำ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ก่อนรุ่งสางแล้ว บางเธอ ยังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มในเช้าตรู่ แต่บางคน นั่งปล่อยจินตนาไปไกลไกล ฝนพรำ ฉันปล่อยความคิดถึงบางใคร ฉันสงสัย เธอกำลังหลับใหล... หรือเธอกำลังเปียกปอน ฉันคิดถึงความเหงา... ไยสดชื่นนักนะ หรือว่า ฉันเหงาขณะที่ฝนริน ฉันคิด และเริ่มกลัว หมดฝนนี้แล้ว ความเหงาของฉันจะไปอยู่ไหน ฝนพรำ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ก่อนรุ่งสางแล้ว ฉันเศร้า
4 กรกฎาคม 2551 14:48 น. - comment id 869363
เวลาฝนพรำลองมองดอกไม้ ต้นหญ้า หรือใบไม้ดูสิคะ เมื่อหยาดฝนสัมผัสสิ่งเหล่านั้นทำให้ชุ่มชื่นหัวใจเมื่อได้เห็นเลยค่ะ อย่าเศร้าไปเลยน๊า
4 กรกฎาคม 2551 14:59 น. - comment id 869372
วันที่เหงาเศร้า...ฉันตัดสินใจเดินฝ่าสายฝนพรำ ปล่อยให้สายฝนเย็นฉ่ำ..ค่อยๆชะล้างความเหงา ไม่มีเงาในสายฝน...แต่ภาพในน้ำมันพร่ามัวเหลือเกิน เพราะมันเต็มไปด้วยความเศร้า..และคราบน้ำตาของฉันเอง.......... อิอิ..ร่วมเหงาด้วยครับ
4 กรกฎาคม 2551 15:06 น. - comment id 869376
แด่ คุณผู้หญิงช่างฝัน วันฝนตก พรำๆ อากาศชุ่มฉ่ำ หัวใจชุ่มชื้นเหมือนมีใครบางคน อยู่เคียงข้าง อบอุ่นด้วย ผ้าห่มนุ่มๆ ที่นอนหนาๆ ชอบมากยามฝนตก
4 กรกฎาคม 2551 15:20 น. - comment id 869388
วันฝนพรำ อยากพักบนขนำกินผัดเผ็ดกบ ซู๊ดดดด
4 กรกฎาคม 2551 15:23 น. - comment id 869399
ฝนพรำก็แสดงว่าฝนใกล้จะหยุดตก หรือไม่ก็ฝนตกพรำๆ เป็นนาฏกรรมบนฟ้ากว้าง มนุษย์กับธรรมชาติบางครั้งก็อยู่ใกล้ บางครั้งเหมือนอยู่ไกล ฝนตกทีไรความอ้างว้างก็เกิด เกิดถี่ยิ่งกว่ารุ้งเจ็ดสี เป็นอีกปรากฏการณ์ของฟ้าที่ทำให้เราเหงา เหงาไม่เหงาธรรมดาต้องเหงาลึกด้วยนะ ดิ่งลึก จมดิ่งลงลึกๆ ลึกสุดใจ เพระาอยากมาหา มาเพื่อจะถามไถ่
4 กรกฎาคม 2551 16:02 น. - comment id 869457
ฝนมาพาใจเหงา ดวงใจเศร้าเฝ้าคิดถึง คนไกลใจคำนึง คิดถึงเกินบรรยาย
4 กรกฎาคม 2551 15:56 น. - comment id 869465
เห็นว่าชอบบทกวีท่านไพวรินทร์ ขาวงาม จึงฝากกวีชุดนี้ไว้ซึ่งเป็นแรงดลใจของผมเมื่อวาน ๑ เราตามหานางผู้เดียวกัน นางผู้นั้นเปลี่ยนนามและเร้นหน้า นางผู้จุดไฟมนุษย์สุดขอบฟ้า นางผู้เล่นซ่อนหาพนาพนม ๒ นางผู้ล่องเรือท่องทะเลโพ้น นางผู้โยนโยกครืนของคลื่นขรม นางผู้เห่โอ้ละเห่ของเปลลม นางผู้พรมระเหยน้ำลงพรำธาร ๓ นางผู้ดลโฉมแดดเป็นโฉมรุ้ง นางผู้ปรุงธัญญาเป็นอาหาร นางผู้เคลื่อนดาวเดือนเป็นเพื่อนวาร นางผู้หว่านเมล็ดพันธุ์เป็นขวัญพร ๔ นางผู้เพียงสรรพสำเนียงวิหคร้อง นางผู้เพียงท่วงทำนองวิหคร่อน นางผู้เพียงระเรื่อยเรียงวิหคจร นางผู้เพียงลำเนานอนวิหคใจ ๕ นางผู้ยิ่งกว่าจริงยิ่งกว่าฝัน นางผู้นั้นอยู่นี่หรืออยู่ไหน ถามผีเสื้อและดอกไม้ เสมือนใกล้คล้ายไกลใจแห่งนาง ๖ ประหนึ่งนางที่รักจักจำพราก สนธยาลาจากฝากรุ่งสาง ถามดอกหญ้าและน้ำค้าง เสมือนรู้คล้ายร้างนางแห่งเรา ๗ ใบหน้านางนามนางต่างกาละ สุดสนเท่ห์เทศะคละสุขเศร้า งามมิงามเสมือนงามทุกรูปเงา เหงามิเหงาเสมือนเหงาทุกเช้าเย็น ๘ นางแห่งท่านแห่งข้าแห่งฟ้าดิน ใจมิกลายเป็นหินจักขอเห็น ต่างประเดิมเดินทางต่างประเด็น ค้นระกำลำเค็ญเป็นอยู่คือ ๙ คืออะไรอยู่ที่ไหนเป็นอย่างไร นางอาจมอบหัวใจไม่ออกชื่อ นางอาจถักความดีด้วยฝีมือ นางอาจถือความงามด้วยความรัก ๑๐ นางอาจเอื้อมความจริงด้วยความฝัน นางอาจปันปรารถนาด้วยงานหนัก นางอาจแบกความทุกข์ด้วยสุขนัก นางอาจผลักหมุนโลกด้วยรำลึก ๑๑ นางอาจไถ่บาปให้มวลมนุษย์ นางอาจสานบริสุทธิ์ห้วงรู้สึก นางอาจปลุกความคิดจิตสำนึก นางอาจฝึกคำนวณห้วงคำนึง ๑๒ เราตามหานางผู้เดียวกัน ในนามนางผู้นั้นอันเป็นหนึ่ง ธุลีใจอุทิศนางต่างลึกซึ้ง คิดถึงนางคิดถึงสัจธรรม! แต่ง ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๔๗ พิมพ์ครั้งแรก เนชั่นสุดสัปดาห์ อ่านออกรายการ ดนตรี กวี ศิลป์ ทีวีสาธารณะ พฤษภาคม มิถุนายน ๒๕๕๑ โดยไพวรินทร์ ขาวงาม งานชุดนี้เป็นที่มาของ บางเธอที่เราพบ
4 กรกฎาคม 2551 18:30 น. - comment id 869499
ฝนพรำพรำ...ฝนโปรยปราย ฝนฝนซัดสาด ฝนฟ้าคะนอง หรือฝนตกกระหน่ำ.......ก่อให้เกิดความเหงาต่างระดับ...ต่างรู้สึก..สุดแต่ใจจะสัมผัส ขึ้นอยู่กับอดีตประสบการณ์ อินสวน เหงาเหงาจนใจเจ็บยามฝนซัดสาดครับ
5 กรกฎาคม 2551 13:09 น. - comment id 869659
ไม่ได้งมงาย ไม่ได้หลอกตัวเองค่ะ เพียงแค่เหงาเท่านั้นเอง
5 กรกฎาคม 2551 16:16 น. - comment id 869696
จินตนาการกว้างไกลเกินกว่าคำกล่าวจริงๆ ครับ..รับรู้ได้..จริงๆ..
5 กรกฎาคม 2551 22:05 น. - comment id 869763
ก็ได้ความสุนทรีย์ไปอีกแบบเมื่อนั่งมองสาว ๆ เดินตากฝนพรำ ๆ อิอิ
6 กรกฎาคม 2551 15:52 น. - comment id 869983
ถ่ายทอดอารมณ์... ได้อย่างละเมียดละไมเสมอนะคะ