ดอกฟ้า/หมาวัด

ภพ

อันดอกฟ้าดอกงามอร่ามจิต 
ดุจทวยเทพเนรมิตชวนหลงใหล
ให้รุ่มหลงตกลงปลงจิตใจ
พร้อมฝากรักฝากฤทัยให้ครอบครอง
  อันหมาวัดหมาไร้ค่าไร้ราคา
มีเห็บราไรเลื้อนไร้เจ้าของ
ไร้ผู้คนหวังจิตคิดหมายปอง
จะครอบครองเป็นเจ้าของตัวของมัน
  ใครใคร่รู้สิ่งหมาวัดคิดหมายปอง
จะคิดครองดอกฟ้ามิแปลผัน
มันทุ่มใจที่มีในตอนนั้น
ให้ดอกฟ้าที่ใฝ่ฝันที่เฝ้ารอ
  ทั้งที่รู้อาจได้เพียงแค่คิด
แต่ดวงจิตไม่คิดท้อเลยหนอ
ยังเฝ้ามองเฝ้าตรงนี้คอยเฝ้ารอ
หวังดอกฟ้านี้หนอโน้มกิ่งมา
  ฉันก็คงไม่ต่างไรกับหมาวัด
ได้แต่กัดได้แต่แหย่แลมองหา
ได้แค่เพียงสอดสองด้วยสายดา
หวังดอกฟ้าอันสูงค่าจะเห็นใจ
  หากว่าเธอนี้เป็นดังดอกฟ้า
อยากถามว่าเธอจะรักฉันได้ไหม
ฉันไม่ได้ดีทุกอย่างเหมือนกับใคร
แต่ฉันมีรักจริงใจให้กับเธอ............				
comments powered by Disqus
  • คนผ่านมา

    6 มีนาคม 2545 16:47 น. - comment id 38984

    สงสัยอยู่เหมือนกันเลยครับ
                 ดอกฟ้ากับหมาอย่างในนิยายมีจริงไหมครับ   หวังว่าคงเกิดกับเราบ้างนะ
  • Jeminine

    7 มีนาคม 2545 14:42 น. - comment id 39134

    คนที่พูดได้เต็มปากว่าตัวเองไม่ดี เป็นคนน่าคบค่ะ ^-^ เอาใจช่วยให้สมหวังในรักนะจ๊ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน