มโนราห์

ฝากฝัน

ตะวันคล้อยลอยลับกับภูผา
สนธยาเยี่ยมเยือนเตือนไล่หลัง
เร่งมือเรียวเหนี่ยวรวงก่อนคืนรัง
ใช้มือรั้งเร่งแกะแซะมัดเลียง
ถ่างสาแหรกแทรกเลียงเรียงขึ้นสูง
ผูกสายยูงดึงรั้งตั้งริมเถียง
สองสาแหรกแทรกคานเป็นคู่เคียง
ก้มกายเบี่ยงขึ้นบ่าพาคืนเรือน
ไม้คานบีบหนีบบ่าหาบสาแหรก
ทุกก้าวแยกคานเด้งเขย่งเขยื้อน
ผ่อนหายใจใส่ลมขย่มเตือน
ปาดเหงื่อเปื้อนคายคันวันสู้งาน
แว่วเสียงกลองฆ้องโหม่งเร่งโรงโหม
ดั่งตะโบมหัวใจให้ไหวหวาน
คำสัญญาให้กันแต่วันวาน
เสร็จจากงานคืนนี้มีโนราห์
เจ้าแต่งองค์ทรงเครื่องประเทืองศิลป์
ใจถวิลชิดใกล้ให้โหยหา
สะบัดเท้าก้าวย่างนางพญา
ชำเลืองตาชม้ายดั่งร่ายมนต์
คนเต้นกินรำกินยินเย้ยหยัน
คอยเดียดฉันท์กันท่าทุกแห่งหน
แม้เร่ร่อนแรมคืนจำฝืนทน
ขอรักคนโนราห์เฝ้าท่ารอ
อยากแรมรอนร่อนเรียงเคียงคู่เจ้า
จะเพียรเฝ้าประคองตามร้องขอ
หวังร่วมเรียงเคียงเคล้าพะเน้าพะนอ
จะสู่ขอมโนราห์หลังลาโรง
แว่วดนตรีปี่กลองคงก้องเสียง
กำข้าวเลียงเรียงกองในห้องโถง
คานสาแหรกแบกหาบผูกทาบโยง
ทุ่งนาโล่งโรงร้างนางโนราห์
ฝากฝัน
๓  กรกฎาคม  ๒๕๕๑
ฝากฝันรำพึง
..ขณะแต่กลอนนี้..คิดถึงบ้าน..และคิดถึงนาย .ย.
คนชุมพร..ที่เป็นเจ้าของคณะลิเก ย.ไม่มีเพชร เป็นที่สุด..
...เสียเวลาในการหารูปแสกหาบข้าวของทางภาคใต้..แต่หาไม่ได้เลย..ใครมีบ้าง..อยากขอนะ
ขอบคุณครับ