เมื่อลมลิ่วพลิ้วผ่านม่านคืนมืด แสนเย็นชืดจืดจางข้างใจเหงา อยู่เดียวดายชายตรมระทมเร่า ความว่างเปล่าเผาทรวงลวงฤดี รัตติกาลม่านฟ้าอย่าลาจาก สุดวิบากหากเจ้าเฝ้าหน่ายหนี ฤดีดวงล่วงหายไปนับปี มารศรีลี้หน้าข้าระทม ฝากดาวเดือนเป็นเพื่อนเตือนใจข้า ที่เหว่ว้าพาฤทัยให้เฝ้าขม เช่นมองฟ้าฟากไกลได้ระบม สุดจะข่มปมรักที่หักไป แม้วันคืนลื่นเลยเผยการจาก จึงขอฝากฟากฟ้าคราหวั่นไหว ส่งถึงเธอที่อยู่กู่แสนไกล ได้รู้ไว้รักสะดุดสุดเหงาใจ
30 มิถุนายน 2551 16:02 น. - comment id 867465
เมื่อวันเวลาผ่าน ความเหงาย่อมผ่าน เพราะไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์ สู้ ๆ นะ มาให้กำลังใจผ่อนคลายความเหงา
1 กรกฎาคม 2551 15:32 น. - comment id 867845
สิ่งที่มักมาสวัสดีไม่ให้รู้ตัวบ่อยๆคือความเศร้าซะเป็นส่วนมาก ส่วนวาสนาดีดี รอแล้วรอเล่ากว่าจะมา และมักจะมาซะเป็นส่วนน้อย หยิบจับคำกวีเคยรำพันว่า เธอจากไปไกลห่างรู้บ้างไหม ว่ามีใครเขาคอยพลอยหงอยเหงา อยากกระซิบซั่งส่งถึงนงเยาว์ เธอปล่อยเขาหมองหม่นนะคนดี
1 กรกฎาคม 2551 20:50 น. - comment id 867989
คุงลูกกลิ้ง หยุดอยู่กับที่ แล้วยกมือขึ้น นี่คือการปล้น..!!! บอกมาซะดีๆ ว่าคุณคือใคร? สงสัยมานานแระ ทำไมถึงรู้อะไรๆของยาเยอะนัก สารภาพมาซะไวๆ ก่อนที่จะโดนลากไปแดนประหาร.. กึ๋ย กึ๋ย..
3 กรกฎาคม 2551 11:30 น. - comment id 868750
เพิ่งเข้ามาที่นี่จ้ะ ขอบคุณที่ช่วยอ่านงานป้านะ อิอิ
3 กรกฎาคม 2551 12:34 น. - comment id 868795