ฟ้าหลังฝน-คนหลังรัก
กฤตศิลป์ ชินบุตร
ตะวันอ่อนแสง
รอนรอนอ่อนแรง............................ลาลับขอบฟ้า
เผยหมึกราตรี................................ล้อมดวงดารา
จึงงามจับตา....................................ต้องดวงหทัย
เมื่อรักบังเกิด
ดูช่างงามเพริศ..............................เกินค่าใดใด
รักนั้นแสนหวาน............................ซาบซ่านดวงใจ
รักจึงยิ่งใหญ่ ..................................กว่าฟ้าสากล
ดวงจันทร์เด่นฟ้า
ดูงามตรึงตรา ..................................ทว่าสับสน
ฝุ่นลมธุลี............................................พัดวีวกวน
ฟ้าเริ่มโปรยฝน.................................ดูหม่นหมองมัว
เหมือนรักยามนี้
ไม่สวยสดศรี .................................พินิจถ้วนทั่ว
เงามืดปิดบัง ................................เพพังน่ากลัว
กว่ารู้สึกตัว .................................สายเกินเยียวยา
ฟ้ายามหลังฝน
หายมืดหายหม่น.............................มองเห็นจันทรา
ไม่มีลมวก ...................................บดบังดวงตา
ไร้แววเมฆา ....................................เปิดฟ้าเปิดใจ
แต่คนหลังรัก
ชอกช้ำยิ่งนัก ...........................................ดั่งมีเปลวไฟ
ลามเลียร่างกาย................................วาดวอดมอดไหม้
หนทางแห่งใด...................................ก็ไม่นำพา
ธรรมชาติโหดร้าย
มีเสื่อมมีคลาย ...................................ไร้เล่ห์มายา
เพียงความเคลื่อนไหว.....................ในห้วงเวลา
หาอยู่คู่ฟ้า........................................เป็นนิจนิรันดร์
มนุษย์ประเสริฐ
สิ่งใดเลอเลิศ ......................................หาได้รังสรรค์
เวียนว่ายมายา....................................ลวงตาสารพัน
วัฏฏะเหล่านั้น........................................เกาะกุมจิตใจ
จึงรู้จริงแท้
ตัวเราพ่ายแพ้...................................หาแน่ไฉน
เกิดตั้งแล้วดับ....................................วงล้อหมุนไป
มโนรสใดใด .................................สุดแต่ตัวเรา
เพียงหนึ่งห้วงจิต
ใช่ทั้งชีวิต .........................................ลองคิดด้วยเชาว์
แยกแยะดี-ชั่ว........................................อย่ามัวโง่เขลา
เรื่องร้ายบรรเทา...................................หายเศร้าแท้จริง
14 เมษายน 2551