สายน้ำเอื่อยไหล มดน้อยลอยไป...............................แห่งใดกันหนอ ลมวกพัดมา...................................ก่อคลื่นสาดทอ มดน้อยลอยคอ..............................อยู่เปลี่ยวเอกา ใต้น้ำมืดมิด เกินกว่าจะคิด ...............................เรี่ยวแรงอ่อนล้า ฮึดสู้สุดเฮือก ................................เท่าแรงหาญกล้า แทบม้วยชีวา ................................มหานที ปล่อยวางทุกสิ่ง ปล่อยกายแน่นิ่ง............................จมดิ่งเมืองผี สิ้นแล้วความหวัง...........................ให้รั้งชีวี แต่ฟ้ายังมี.......................................เมตตาการุณย์ ใบไม้ลอยล่อง ฝ่าคลื่นฝ่าฟอง....................................ให้มดเกาะทุ่น เหมือนฟ้าประทาน............................แก่ผู้มีบุญ มดน้อยอิงหนุน................................เข้าฝั่งปลอดภัย ใบไม้ไร้ค่า ปลิดปลิวล่วงมา..................................ทว่ายิ่งใหญ่ มดน้อยรอดตาย...............................วาระนี้ไซร้ มีค่าอันใด...........................................ประดับโลกา 15 มิถุนายน 2551
กฤตศิลป์ ชินบุตร 28 มิ.ย. 2551 17:25 น. - ID 116515 
935
3
0
28 มิถุนายน 2551 21:27 น. - comment id 866732
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณกฤตศิลป์
เข้าใจสังเกตค่ะ
28 มิถุนายน 2551 21:55 น. - comment id 866757
ที่มาของเรื่อง มีคนมาถามว่า หากเขาให้ ฝาโออีซิ1ฝา ผมจะทำอย่างไรให้มันเกิดประโยชน์มากที่สุด โดยห้ามส่งชิงโชค ผมเลยตอบเขาว่า ผมจะโยนลงน้ำให้สัตว์ตัวเล็กๆเกาะ ให้พ้นจากกระแสน้ำอันเชี่ยวกราด ผมจึงเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อจะบอกอะไรบางอย่างกับสังคม
1 กรกฎาคม 2551 23:50 น. - comment id 868067
ขอยืมกลอนของคุณลงพิมพ์ในหนังสือไว้อาลัยแก่พี่ชายหน่อยนะค่ะ
2 กรกฎาคม 2551 15:33 น. - comment id 868291
ดีใจที่งานของผมมีคนอ่าน และยินดีอนุญาติให้คุณใบบอนนำไปใช้ในหนังสือไว้อาลัยครับ
6 กรกฎาคม 2551 09:43 น. - comment id 869847
แวะมาพักทายค่ะ ชอบกลอนของคุณค่ะและขอติงนิดนะคะ "เลี้ยวแรง"ใช่ "เรี่ยวแรง"รึเปล่าเอ่ย รักนะ
6 กรกฎาคม 2551 11:35 น. - comment id 869895
แก้ไขแล้วนะครับ ขอบคุณคุณถ้วยกาแฟ ที่ช่วยแก้คำผิดให้ ไม่รู้ว่าผ่านตาได้อย่างไร
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
