อนิจจา ตัวข้า นั้นปวดตด แต่ต้องอด ต้องทน คนข้างหลัง กลั้นจนเมื่อย รูตูด เต็มกำลัง แต่คนยัง มากมาย ทำไงดี ค่อยขยับ ค่อยขมิบ งุบงิบได้ แล้วจึงใช้ วิธี ตะแคงหนี ลมค่อยๆ ปล่อยออก ในทันที สุดท้ายมี เสียงดังปิ๊บ ปิดฉากพลัน มันส่งกลิ่น ตลบ อบอวลทั่ว แต่ไม่กลัว คนรู้ ดูไม่เห็น ตั้งแต่สาม คนขึ้น ฉันใจเย็น ถึงจะเหม็น แตไม่รู้ ตดใครเอย....
กิ้นดอน 28 มิ.ย. 2551 12:05 น. - ID 116503 
780
1
0
28 มิถุนายน 2551 21:55 น. - comment id 866756
29 มิถุนายน 2551 03:36 น. - comment id 866837
ดีนะเนี่ยที่ Internet ไม่สามารถส่งกลิ่นให้รับรู้ได้ รอดตัวๆ หึ หึ หึ
29 มิถุนายน 2551 15:35 น. - comment id 867003
ไม่สุภาพเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
