ฤดูกาลแห่งความเจ็บที่เหน็บหนาว ที่สาวเจ้าพรรณนาทุกคราขม กาลผันผ่านทรมานมานานนม ทุกวันจมกับอดีตคมกรีดทรวง สู้โดดเดี่ยวเดียวดายหัวใจช้ำ ทนกลืนกล้ำน้ำตาที่ไหลร่วง กอดตัวเองทุกค่อนคืนสะอื้นทรวง เพราะถูกบ่วง รักลวง เขาทิ้งไป คอยห่วงหาทุกฝีก้าวที่เศร้าเหงา ตามเป็นเงาคอยปลอบคลายหายห่มไห้ จะชอกช้ำชีวีกี่แผลใจ ขออยู่ใกล้รักษาใจไม่ร้างลา ด้วยความรักความภักดีที่มีอยู่ ขออุ้มชูทูนเทิดให้เลิศค่า ดับอดีตที่ทุ่มเทเสียเวลา ให้เชิดหน้าชูตาในสังคม ฤดูกาลแห่งความเจ็บที่เหน็บหนาว ที่สาวเจ้าพรรณนาน้ำตาขม โลกใบใหม่ยิ่งใหญ่กว่าเคยชม กอดโอบห่ม ด้วย รักแท้ มอบแด่คุณ
27 มิถุนายน 2551 17:36 น. - comment id 866303
แวะมาอ่านกลอนที่อบอุ่นเอาใจสาวคะ
27 มิถุนายน 2551 23:34 น. - comment id 866412
โอ๊ะ.... พี่พิมญดายิ้มแก้มปริแน่ๆเลย หึ หึ หึ หวานจริงๆนะเนี่ยนะ
28 มิถุนายน 2551 00:46 น. - comment id 866423
ขอชื่นชมความรักและความห่วงใยของคุณคะ เขียนได้หวานมากคะ
28 มิถุนายน 2551 01:38 น. - comment id 866432
อยากเจ็บบ้างคะ จะได้มีกลอนหวานๆกับเขาบ้าง
28 มิถุนายน 2551 08:37 น. - comment id 866465
ฤดูกาลแห่งความเจ็บเก็บรอยฝัง ผ่านไปตั้งหลายฝนจึงทนได้ แม้เจ็บย้ำช้ำรักเกินหักใจ สมัครใจขอเจ็บซ้ำย้ำย้ำรอย.. แม๊..!! คนเราก็เป็นกันซะอย่างนี้แหละน๊า.. แวะมาทักทายค่ะ..
28 มิถุนายน 2551 16:09 น. - comment id 866600
มอบรักแท้ดูแลใจ ต่อไปคงไม่เจ็บค่ะ ยืมร่มมั่งน้า คิคิ
28 มิถุนายน 2551 16:45 น. - comment id 866606
1. คุณลดารมย์ ยินดีครับที่ได้ยินว่ากลอนทำให้คนอ่านแล้วอบอุ่นก็ขอให้เข้ามาอ่านกันเรื่อยๆนะครับ
28 มิถุนายน 2551 16:49 น. - comment id 866612
2. คุณDarkness_Hero ครับ ฟังคำหวานเยินยอจากคุณแล้ว ทำให้ผมไปร่วมชุมนุมที่หน้าทำเนียบแล้วไม่เหนื่อยเลยครับ คืนนี้ไปเจอกันที่หน้าเวทีนะครับ คนสวมแว่นเสื้อเหลืองครับถือกล้องแคนนอน S80
28 มิถุนายน 2551 16:55 น. - comment id 866613
3. คุณสระแก้วครับ ความรักความห่วงใยเป็นของคู่กันเสมอครับ ส่วนความสุนทรีที่ผสมศิลป์จินตนาการจากใจจริง เป็นการรับรู้จากต้นทุนสุนทรีของคุณกลายเป็นความหวานที่คุณรู้สึกในยามนั้นครับ
28 มิถุนายน 2551 16:58 น. - comment id 866614
4. คุณเจนก็ต้องมีรักก่อนซีครับ ความรักจะสอนให้คุณรู้จักกับความสุขและความเจ็บปวดจากความรักครับ
28 มิถุนายน 2551 17:03 น. - comment id 866615
5. คุณชบาแดงสีเหลือง ขอบคุณครับที่ร่ายกลอนเข้ามาทักทาย แม๊..โลกเรามีหลายมิติครับ จะจมอยู่ในมุมมุมเดียวคงไม่ได้หรอกนะครับ มีเมื่อวานก็ยังมีวันนี้ มีวันนี้ก็ยังมีวันพรุ่งนี้เลยครับ อย่าทนอยู่เลยนะครับ โลกสดใสทีเรายังไม่ไปเห็นยังมีอีกมากมายครับ อิอิ แซวเล่นนะครับ
28 มิถุนายน 2551 17:09 น. - comment id 866617
6. คุณเพียงพลิ้วครับ ขอบคุณมากครับที่แวะมาดูแลเป็นเพื่อน ร่มคงไม่ต้องยืมหรอกนะครับ ให้ไปเลยครับ เพราะกำลังหายเจ็บแล้ว อิอิ
28 มิถุนายน 2551 18:47 น. - comment id 866641
มีคนห่วงใยแบบนี้น่าชื่นชม.... แวะมาอ่าน กลอนงามๆ ครับผม
28 มิถุนายน 2551 20:58 น. - comment id 866707
เจ็บหวานๆๆเจ็บไงอะ งง..อิอิ
29 มิถุนายน 2551 08:51 น. - comment id 866880
13. คุณกิ่งโศกครับ "มีคนห่วงใยแบบนี้น่าชื่นชม." เป็นคารมของคุณที่หนุนส่ง เพราะเธอคือคนฝันใฝ่ให้พะวง บอกตามตรงผมสุขใจที่ได้ยิน ขอบคุณมากคร้าบ
29 มิถุนายน 2551 09:00 น. - comment id 866882
14. คุณพิญดาครับ เจ็บก็คือความเจ็บปวดของคนที่ผมเฝ้าเขียนถึง ที่ผมอยากเยียวยารักษาให้นะครับคุณ ส่วนคำว่าหวานของคนที่เม้นท์บอกมา คงหมายถึงความรักและการเอาใจคนที่ผมเขียนตอบกลอนอยู่กระมังครับ