ณ ดินแดนแห่งนี้ยังมีรัก ค่อยฟูมฟักก่อตัวทั่วทุกหน มีภูผาท้าทายเหนือสายชล หยดหยาดฝนบริสุทธิ์ดุจเพชรงาม ณ ตรงนี้.....มีป่าน่าร่มรื่น แมกไม้ดื่นเขียวขจีมีล้นหลาม ทอดยาวไกลใต้เมฆาฟ้าสีคราม ทิวเขางามซ้อนสลับทับเรียงราย ณ ตรงนั้น....มีลำธารผ่านเทือกเขา เล่นหยอกเย้ากับกอหญ้าเพลาสาย ดวงตะวันนั้นชิงพลบหลบเอียงอาย ซ่อนเร้นหายหลังขุนเขาทุกเช้าเย็น ณ ตรงโน้น....มีสายหมอกกับดอกไม้ น้ำตกไหลจากหน้าผาเกินตาเห็น สู่เบื้องล่างพร่างพรำน้ำกระเซ็น ละอองเย็นไอน้ำชื่นฉ่ำกาย ณ หัวใจยามนี้ยังมีรัก คอยทายทักแก่ใจไม่ห่างหาย ท่ามขุนเขาเงาไม้ไหวเรียงราย นอนทอดกายหลับใหลใต้ใบบัง......
26 มิถุนายน 2551 21:37 น. - comment id 866065
แด่ คุณคีตากะ อยากไปอยู่จัง
28 มิถุนายน 2551 08:20 น. - comment id 866460
คีตากะที่รัก.... กลอนใช้ได้นี่จ๊ะ ว่าแต่จะเก็บที่นั่นไว้สร้างเรือนหอให้ใคร แหม...อิจฉาคนนั้นจัง คงเป็นคนที่โชคดีมากเลยล่ะ อิอิ...... ว่าแตที่ว่านอนทอดกายหลับไหลใต้ไบบังน่ะ แอบไปนอนกะใครมา อย่าให้รู้เชียวนะ