ลมหลังฝนพรายพัดบางเบาผ่านผิวนวลให้แสนหนาว เธอกระชับผ้าคลุมไหล่ให้โอบคลุมร่าง ราวต้องการอ้อมโอบไออุ่นจากอกใครสักคนให้ซุกซบ ตรงหน้าคือทุ่งสีทองที่ผ่องพราวด้วย เรียวรวงระย้าสีทองสุกปลั่งที่กำลังค้อมคารวะ อย่างรู้กตเวทิตาคุณแด่พระแม่ธรณี ผู้พร้อมพลีเมตตา..แด่ทุกผองชนคนไทย ในร่มรัตนแผ่นดิน.. เธอคนดี...มาที่นี่ มายืนอย่างดายเดียว ลำพัง มีเพียงเรืองรองแห่งความฝันอันแสนงาม ในมโนนึก ยามรำลึกย้อน ฟ้ายามสนธยา กำลังแปรสีอวดแสงสวย ทอทาบอาบจับไปทั่วทั้งพสุธา ให้คนไทยทั้งหล้าได้ต่างพากันสำนึก นึกถึงสัจจธรรม... ธรรมชาติอันแสนยิ่งใหญ่งดงาม เหนือนิยามแห่งการเข่นฆ่าแย่งชิง ทิ้งไว้เพียงการทำลายล้าง.... ให้แสนอ้างว้างเหว่ว้าใจ.. เธอ..เดินช้าๆไปยังกระท่อมริมนา ท่ามฟ้าสีไพล ในครองใจได้ยินเสียง สรรพสิ่ง กำลังเคลื่อนไหวอย่างสอดประสาน ในท่ามกลางกลิ่นหวานหอมแห่งเกสรบัว ที่กำลังผลิเบ่งบานตระการไปทั่วทั้งหนองบึง.. ดอกปัญญาก็ชัดฉาย พรายแสงประกายประหนึ่งพบโพธิจิต..นิจนิรันดร์... ...................... เสียงหัวใจเต้นช้าช้าอย่างสงบ ให้ค้นพบสัจจธรรมดินน้ำฟ้า ทุกสรรพสิ่งแท้ที่จริงบ่วงพันธนา เพียงผ่านมาเรียนรู้โลก..ลบโศกกรรม...
พุด 25 มิ.ย. 2551 12:00 น. - ID 116407 
2064
2
0
25 มิถุนายน 2551 13:18 น. - comment id 865604
อ่านเจอฟ้าสีไพรของพี่พุด ทำให้นึกถึงแม่ค่ะ แม่กานต์ชอบสีไพล ทอผ้าไพลสีไพลให้กานต์ด้วยค่ะ
25 มิถุนายน 2551 16:06 น. - comment id 865681
ว่างแล้วช่วยโทรกลับ - Lydia ลิเดีย
26 มิถุนายน 2551 17:08 น. - comment id 865978
รู้สึกสงบจริงๆ แต่ไม่รู้จะสงบนานมั้ยนะคะพี่พุด แบบใจมันร้อนรุ่ม..อิอิ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
