แม้รักมากแค่ไหนฉันก็ต้อง ฝืนเดินจากมา ประโยคกล่าวลาเธอคงไม่เห็นว่า ถูกซ่อนรอยน้ำตาไว้ เธอคงไม่รู้ว่าการบอกลาทั้งยังรัก มันเจ็บปวดหัวใจ ภายนอกฉันดูเข้มแข็งยิ่งใหญ่...แต่ลึกลงไป หัวใจอ่อนแอ ....................................... ก็แค่อยากให้เธอคิดทบทวน เวลาที่ผ่านมา เหตุใดฉันต้องบอกลา ทั้งน้ำตาแบบนี้ กับประโยคคำถาม ฉันมีค่าแค่ไหน กับเธอ...คนดี ให้คิดทบทวนความรักของเธอที่มี ว่าคนที่รักเธอคนนี้...มีค่าแค่ไหนเธอ
19 มิถุนายน 2551 15:59 น. - comment id 863848
ยังเพราะเหมือนเดิม ไม่ผิดหวัง สมแล้วกับการรอคอย อิอิ
19 มิถุนายน 2551 18:47 น. - comment id 863888
ชอบครับ ดีใจที่ได้อ่าน ความรู้สึกมันโดนใจครับ
20 มิถุนายน 2551 15:58 น. - comment id 864107
ตอบ น้องสุ ขอบคุณนะครับสุ ที่เข้ามาแวะทีกทายกัน รู้สึกดีจัง ที่เขียนกลอนแล้วมีคนอยากอ่าน แล้วจะมาลงกลอนให้อ่านเรี่อยๆนะครับ รักษาสุขภาพด้วย ตอบ คุณยิปซี4 สวัสดีครับ คุณยิปซี ผมแวะเข้าไปแจมกลอน ของคุณด้วยนะครับ ลองเข้าไปอ่านดูจ๊ะ ไม่รู้ว่าชอบรึเปล่า ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันครับ
20 มิถุนายน 2551 16:59 น. - comment id 864120
น้ำตาหนอ จะขอหลั่ง ตาหลับยัง พรั่งพรูสาย เจ็บตรงนี้ ที่บอกไป เจ็บแค่ไหน ต้องบอกเอง
20 มิถุนายน 2551 19:50 น. - comment id 864143
ไม่รู้ว่าถามใคร แต่ถ้าจะให้ตอบแทน คุณมีค่ามาก ของมีค่ามาก บางทีก็ไม่อาเอื้มจะจับต้องหรอกนะค่ะ เพราะมันมีเจ้าของแล้ว