เป็นนกน้อยถูกพรากจากอกแม่ มาตั้งแต่เยาว์วัยไร้ทางหนี เขาจับกักขังกรงเลี้ยงอย่างดี ไม่ประสีประสาเรื่องหากิน ถึงเวลาเขายื่นเหยื่อมาป้อน ยืนเกาะคอนร้อนหนาวเปล่าถวิล ขยับปีกเพียงกรงน้อยคอยโบยบิน ความเคยชินกินอยู่รู้เวลา แค่รู้จักพาตัวบินทั่วกรง มิพะวงพงไพรเหิรเวหา ไร้เภทภัยด้วยกรงคุ้มกายา ส่งภาษาเจื้อยแจ้วในกรงทอง เห็นโลกกว้างผ่านกรงแค่สงสัย เรื่องป่าใหญ่ไพรกว้างทั้งเพื่อนผอง เจ้านกน้อยเกาะคอนแค่ยืนมอง นึกอยากลองท่องนภาพนาไพร เห็นกรงเปิดเพริศจิตจึงคิดหนี เจ้าผกผินบินรี่สู่ฟ้าใส มิเคยรู้สู้ด้นร่อนบินไป ป่ากว้างใหญ่ฟ้าสูงสุดแรงโบย แสนอนาถคาดผิดเจ้าคิดหนัก ไม่รู้จักหาอาหารประทังโหย จะหาฝูงรวมกลุ่มก็อิดโรย สายลมโชยโอบเจ้าลงเคล้าดิน
๐บินหลาน่าชม กางปีกถลาลม ร่อนพลิ้วปลิวไหว ระเริงสำราญ เบิกบานทั่วไพร มิหวั่นสิ่งใด ป่าใหญ่ใบบัง ๐ตะวันสาดส่อง บินหลาเจ้ามอง เมืองใหญ่ใจหวัง เห็นเป็นฉิมพลี อยากลี้จากรัง รังสีเปล่งปลั่ง คงดั่งวิมาน ๐ตะวันแผดส่อง บินหลาลำพอง คะนองฝันหวาน กางปีกสง่า เริงร่าลาลาน สุดจักทัดทาน สุดขานอาลัย ๐ณ กลางแดนสรวง เจอแต่สิ่งลวง มากเหตุเภทภัย เหมือนเจอวิบาก เศษซากน้ำใจ ยากหาจากใคร ด้วยไร้ฝูงบิน ๐ดั่งนกปีกอ่อน บินไหนโดนต้อน น้ำตาร่วงริน อยากชื่นคืนคอน สะท้อนถวิล กรุ่นกลิ่นอายดิน ชีวินกลางไพร ๐เลือนรางอัศดง ยินลำนำพง สายชลแดดใส มโนเจิดแจ่ม รอนแรมทำไม? บินหลาถามใจ พิไรรำพัน ๐สายลมพัดกรู ดั่งเหมือนเสียงกู่ คืนสู่ถิ่นผัน ลำนำแสงจันทร์ สู่ฝันเสรี คอนวนาลี พงพีพฤกษ์ไพร
กชมนวรรณ 16 มิ.ย. 2551 11:15 น. - ID 116100 
2505
11
0
16 มิถุนายน 2551 17:52 น. - comment id 862410
สวัสดีค่ะน้องกานต์ แหมก็ไม่รู้น้องกานต์อยู่ตรงไหนนี่ค่ะ จะบินไปหาเลย อิอิ คิดถึงค่ะ
16 มิถุนายน 2551 11:21 น. - comment id 862569
ดีตอนเที่ยงคะพี่รัน เห็นด้วยคะ อ่านแล้วเจ้าสิคือนกน้อยในกรงทองป่าวคะ..เพราะคะ
16 มิถุนายน 2551 11:23 น. - comment id 862571
16 มิถุนายน 2551 11:25 น. - comment id 862574
ตะกี้เข้ามาแล้วพี่รัน แต่เม้นท์ไม่ได้ไม่มีชื่อเรื่อง แพ้เลย กลอนดีครับ ชอบมากเลย คล้ายกับชีวิตผมจัง แต่ไม่ใช่กรงทองเท่านั้นเอง ขอบคุณกลอนบทนี้มากครับ
16 มิถุนายน 2551 11:30 น. - comment id 862583
16 มิถุนายน 2551 11:30 น. - comment id 862584
ดีจ้าน้องสาวออกจากกรงทองได้แล้วหรอปีกกล้าขาแข็งดีแล้วนะระวังหลงป่าดงรักบ้างละจะหาทางกลับกรงทองไม่เจอนะ55555555
16 มิถุนายน 2551 11:33 น. - comment id 862587
สวัสดีค่ะอ้าย ช่วยบอกทางไปป่าดงรักหน่อยสิค่ะ รันอยากลองไปดู หลงก็ยอมค่ะ เหอๆๆ แต่ดงรักที่โดนแล้ว เจ็บๆๆ คันๆๆๆมะอาววววววว นะค่ะ 5555
คิดฮอดนัก อ้าย เอื้อยสิบ่เห็นหลายมื้อเน้อ เหอๆๆๆ
16 มิถุนายน 2551 11:37 น. - comment id 862592
ไม่หลงมาทางกานต์บ้างเลยนะคะพี่รัน
16 มิถุนายน 2551 13:55 น. - comment id 862657
บินมาบอกว่า "คิดถึง" ค่ะ....
16 มิถุนายน 2551 14:19 น. - comment id 862672
บินหลาเลยบินล้า เพราะว่าเจ้าบินหลง ปีกอ่อนจึงร่อนลง ริมร่มพง..ไพรพฤกษ์
16 มิถุนายน 2551 15:08 น. - comment id 862697
เจ้าบินหลาลาดงไปหลงเมือง คิดว่าเฟื่องลอยลมนิยมดี คนนั้นชมคนนี้ยอส่อวจี เจ้าบินหนีจากดงสู่กรงทอง ..........ไปซะแหละ
16 มิถุนายน 2551 15:11 น. - comment id 862699
แก้วประเสริฐ.
16 มิถุนายน 2551 15:27 น. - comment id 862704
16 มิถุนายน 2551 16:26 น. - comment id 862712
ถึงมีปีกก็ใช่จะมีอิสระเสมอไปน่ะค่ะ :)
16 มิถุนายน 2551 16:32 น. - comment id 862717
นั่นแน่..เจ้านกน้อย ริจะบินหนีไปเที่ยวรึ ไม่ได้ๆๆ ไปไม่ชวนกันได้ไง... ไปด้วยยยยย....
16 มิถุนายน 2551 21:14 น. - comment id 862787
สวัสดีค่ะ น้องรัน ใช่ค่ะ อย่างพี่ก็เหมาะที่อยู่บ้านป่าในดง เหมือนบินหลา อยู่เมืองศิวิไลซ์ กับเค้า ไม่ค่อยได้ค่ะ มันหายใจไม่ออก ชอบ บินสู่ ผืนฟากฟ้า ทะเลฝัน แดนสวรรค์ ของเมืองใต้ ก็เราชาวใต้นิ
16 มิถุนายน 2551 21:39 น. - comment id 862796
บางทีสิ่งที่เห็นก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวังค่ะ แง แง สงสารนก...
17 มิถุนายน 2551 00:34 น. - comment id 862829
บินหลาบางตัวอาจจะไม่เหมาะกับเมือง แต่ก็ยินดีที่จะปรับตัวกับสิ่งที่แตกต่างจนอยู่ได้ ชีวิตเรามีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่เหมาะกับเรา แต่เราก็เลือกที่จะสู้และอยู่กับมันได้ อยู่กับสิ่งนั้นด้วยความเข้าใจและปล่อยวาง
17 มิถุนายน 2551 16:14 น. - comment id 862963
อิสระถ้าไขว่คว้ามากไป มักจะหลงลืมว่าเป็นใคร....เนาะ
17 มิถุนายน 2551 18:16 น. - comment id 863050
17 มิถุนายน 2551 23:12 น. - comment id 863196
18 มิถุนายน 2551 00:31 น. - comment id 863223
22 มิถุนายน 2551 15:08 น. - comment id 864671
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
