แมลงวันในสภา
นอรรชิ
สับสนวุ่นวาย
เมื่อได้เห็นผู้ใหญ่ในสังคม
มองไปทางใด
เห็นแต่ทะเลาะเบาะแว้ง
ไม่เคยว่างเว้นหยุดพัก
รู้ว่า...อำนาจยิ่งใหญ่
แย่งกันไปมา
เหมือนแมลงวันตอมขี้
กลิ่นมันโชยในความอยาก
ผ่านอะไรมาหลายหลาก
ยังคงนอนกอดละโมบโลภมาก
สังคมตกระกำลำบาก
พวกท่านไม่คิด
หรือในสันดานโดนครอบงำของซาตาน
เด็กน้อยลืมตาดูโลก
ยังระอาด้วยการไม่พูด
หัวเราะร้องไห้กลบเกลื่อน
นักการเมืองหน้าตาระรื่น
เฮงซวย
ซังกะบ้วย
หัวกระบวย
ช่วยไปตายให้ห่างจากโลกนี้
เผื่อว่าเด็กรุ่นใหม่
จะสร้างอนุเสาวรีย์ไว้บนดาวพลูโต
โอ้โห
เป็นเกลียดอย่างยิ่ง
ดีไหมท่าน?
ผู้หยิ่งจองหอง