โอ้ละเหนอ ลมหนาวมาแล้วหนอ ทิวดอกอ้อพลิ้วไสวคล้ายสวรรค์ อยู่ริมโขงอาบแสงแห่งตะวัน ปุยเจ้านั้นขาวล้ำดังสำลี แผ่วเพลงพิณตะลิดต้อยติ๊ดโต่ง ประโคมแคนกล่อมโขงฟังสุขี เรือลำน้อยลอยรายในวารี แดดอ่อนมี หนุ่มสาวเคียงฝั่งเชียงคาน สาวขายของอยู่ริมโขงชื่อดอกอ้อ นั่งใจท้อ ขายของฝากจากอีสาน นักท่องเที่ยวเทียวซื้อหารับประทาน มะพร้าวแก้วรสหวานอันโอชา เมื่อปีกลายมีชายมากรายใกล้ มาบอกรักฝากใจให้ห่วงหา แวะมาซื้อมะพร้าวแก้วกับแก้วตา คำพูดจาเพราะเพียงเสียงดีดพิณ อ้ายขี่รถฮอนด้ามาเบิ่งโขง ยามฟ้าโล่งแดดร่มสมถวิล ช่วยเก็บแผงเก็บเพิงเบิ่งวาริน ลมปลายลิ้นหวานหูมิรู้เลือน หนุ่มนิสิต ป.โท ม.โตใหญ่ ทำวิจัยลำเนาแนวพฤกษ์แถวเถื่อน แวะผ่านมาผ่านไปนานหลายเดือน จนเราเคลื่อนความสัมพันธ์ถึงขั้นแฟน อ้ายพลอดพร่ำคำสัญญากลางลมหนาว จะยืนยาวชั่วฟ้าคราสวมแหวน อ้อมแขนนี้จะไม่ไปกอดใครแทน ก่อนลาแดน คอนดง กลับคอนโด เหลือแต่เพียงเบอร์โทร ชื่อที่อยู่ ไม่รู้อ้ายแอบมีชู้อยู่กี่โหล มะพร้าวแก้วที่ส่งไปไม่ไฮโซ อย่าลงโถลงถังชังน้ำใจ ออกพรรษาผิดนัดอีกแล้วหนอ หรือมัวง้อนักศึกษาที่หน้าใส เด็กรั้ว ม.แห่งแรกประเทศไทย คงถึงใจจนอ้ายปลื้มลืมเชียงคาน งานแข่งเรือ เขาแข่งเรือแข่งพายไหว วาสนาแข่งไม่ได้ ไม่อาจหาญ โอ้อกเอ๋ย อกเรา สาวเชียงคาน หรือตัวเราต้องร้าวรานบนคานทอง ที่ชั้นแปดคอนโดไฮโซหรู พี่คงพามากชู้มาสู่ห้อง คนอย่างเราสาวเมืองเลยพี่เคยลอง พี่คงเมินหมิ่นมองว่าน้องลาว กายก็ง่าย ใจก็โง่ โธ่ชีวิต ต้องทนพิษรักนี้อีกกี่หนาว หมดวิจัย ก็หมดใจ ไม่ยืนยาว ทุ่งดอกอ้อสีขาวหมดราคา ลืมแล้วสาวที่อ้ายง้อขอโอบไหล่ ไปโอบเอวสาวใหม่ใจหรรษา ฝนเดือนหกพรูพรั่งรินหลั่งมา เมฆมืดดำครอบงำฟ้าฝั่งเชียงคาน มะพร้าวแก้วแตกทลายกระจ่ายหล่น สภาพคล้ายใจคนโดนประหาร สาวบ้านนอกเจ็บแปลบแสบวิญญาณ โอ้การรอ ทรมานกว่าการตาย คมมีดเชือด เลือดชุ่ม ชอุ่มอ้อ ชาตินี้หนอ งดงาม ต่ำความหมาย ร่างดับดิ้น ซบดินแดน แสนเดียวดาย วานปุยอ้อ จงพัดพรายไปคอนโด --------------------------------------- ความตายช่วยให้เธอหายเจ็บแล้วล่ะครับ
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 15 มิ.ย. 2551 17:02 น. - ID 116081 
1570
5
0
15 มิถุนายน 2551 20:57 น. - comment id 862436
ออกพรรษา..มาถึงอ้ายทิ้งดอกอ้อ.. เฝ้ารอลอยกระทงกับอ้ายดั่งฝัน อ้ายลืมสัญญา..หายห้นาบ่มาพบพาน แข่งเรือก็อีกบ่นานฝั่งโขงคงเหงา.งหากอ้ายบ่มา..
16 มิถุนายน 2551 11:35 น. - comment id 862590
เป็นตาหลูโตนเนาะศิษย์ ผู้บ่าวกะใจดำหลาย
16 มิถุนายน 2551 17:29 น. - comment id 862736
โห ทิ้งมะพร้าวแก้วไปกินแพนเค้ก.. เจ็บสิงานนี้...อย่าให้เจอน่ะ จะกดสัญญาณหนีไฟบนคอนโดให้วิ่งหัวบานเลย.. :) แค้นน่ะทิ้งสิ้นค้าโอท๊อปไปกินฟาสฟู๊ด เดี๋ยวป๊าด..
16 มิถุนายน 2551 18:50 น. - comment id 862751
เห็นภาพราวกับได้ดู MV ทีเดียวเชียว
16 มิถุนายน 2551 21:50 น. - comment id 862801
ให้เครดิตนิดนึงนะครับ ผลงานกลอนชิ้นนี้ จากเพลงหวานซึ้ง ดอกอ้อริมโขง ออริจินัลโดย สนธิ สมมาตร คัฟเว่อร์ใหม่ โดย ศิริพร อำไพพงษ์ ฟังแล้วเศร้าใจนะครับ สงสารคนที่ถูกหลอกและถูกทิ้งจับใจเลย กี้เอามาบวกกับจินตนาการแทนเอ็มวีเล็กน้อย อ่านเพลินๆนะครับ อย่าคิดสั้นอย่างดอกอ้อเขาล่ะ
17 มิถุนายน 2551 14:38 น. - comment id 862931
พี่พุดกับลำน้ำน่านชอบอ่านของวิสกี้มากค่ะ อ่านแล้วจะขำ ลำน้ำน่านเค้าจะจำวรรคทองวรรเด็ด ในงานของวิสกี้ไว้ สำหรับงานชิ้นนี้ชอบ แต่ไม่ประทับใจ เพราะเศร้าใจ ไม่อยากให้ใครต้องจบชีวิตเพราะรักใคร ด้วยรัก พี่พุด ด้วยรัก
17 มิถุนายน 2551 17:05 น. - comment id 863011
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
