ดอกพุทธขาววสกาวพราวจิต ใจน้องคิดกลิ่นตรึงเสน่หา มองคราใดให้ใจรัญจวน หอมอบอวลดั่งแก้มของพี่ กลีบซ้อนซ่อนรักมิขัดขืน ขอเพียงยามตื่นได้พบหน้า ส่งความรักทุกวันผ่านดวงตา มอบความห่วงหาอย่าบิดเบือน หอมระเรื่อดั่งแก้มเรื่อเนื้ออุ่น ซบตรงอกอุ่นไออย่าไกลหนี เก็บดอกไว้เก็บรักให้คนดี อย่าโรยราร่วงหล่นไปกับกาล แลดอกพุทธดังเช่นดอกรัก พี่ประจักษ์มอบไว้ให้เห็น แม้ห่างกายมิไกลว่างเว้น เก็บความคิดถึงส่งให้กัน