จะขอเป็นเช่นฤดูแห่งน้ำฝน ทยอยหล่นล้นฝั่งลำธารไหล จากจุดเริ่มทางเดินเกินทางไกล ลัดเลาะไปเกาะแก่งแห่งหยาดริน พร้อมกับนกโบกโบยด้วยโหยหา กาลเวลา ชีวิต คิดผกผิน สู่ฟ้ากว้างทางไกลไปโบยบิน เพื่อยลยิลถิ่นกว้างทางเผชิญ เกาะก้าวข้ามผ่านพ้นด้นไปหา ธารสายบ่าเลี้ยวไประหกเหิน อาจลำบากยากนักหากต้องเดิน น้ำดำเนินด้วยแน่แน่วแนวทางริน เส้นทางฟ้าฟากฝั่งยังต้องฝ่า เรี่ยวแรงพาพร่าไปสุดใจดิ้น หมดกำลังล้ากว่าจะโบกบิน ขอจบสิ้นชีวีนี้กลางฟ้า............ ตื่น มิ.ย.2551