กุสุมางามนามเทียบเปรียบยุพาพักต์ ดั่งเจ้าสกุณารักช่อผกาพนาสนฑ์ สกาวงามวาววับจับพาชื่นชม ยิ่งดอมดมยลกลิ่นก็อิ่มใจ งามใดใยสิ้นกลิ่นบ่จาง น่าครวญครางฝันถึงคำนึงหา งามเลิศเพริศพริ้งบ่สิ้นโรยรา งามผกางามเท่าแม่นวลนาง ดงพฤกษาเจ้าผกานานาพันธุ์ แผ่สีสันสดสวยรวยกลิ่นหอม เจ้าเอื้อเฟื้อเหล่าผีเสื้อมาเพื่อตอม ดูดดมดอมเกสรซ่อนหวานสำราญใจ นวลน้องจ้องพักต์ประจักษ์ตา นวลน้องนาเจ้างามทาบผกาในป่าไพร สองสิ่งยิ่งงามเลิศบรรเจิดใจ ไร้สิ่งใดงามเปรียบไม่เทียบเทียม