ณ กระท่อมชายป่าคืนฟ้าหม่น วันที่ใจสับสนจนสิ้นหวัง เรื่องเรียกร้องนับวันเพิ่มพลัง โปรดยับยั้งชั่งใจในความจริง จดหมายน้อยร้อยร่ายวานให้คิด ความถูกผิดก็รู้อยู่ทุกสิ่ง ความชั่วร้ายที่ใช้มาอ้างอิง คือเหวดิ่งดำด่างบนรอยไทย บนเส้นทางต่อสู้กับคนโฉด การลงโทษคนชั่วนั้นเรื่องใหญ่ จะตัดรากถอนโคนมันอย่างไร ถ้าหากคนส่วนใหญ่ไม่รู้เลย ที่รอบรายกายฉันในวันนี้ คือตามียายสายังอยู่เฉย มีความจนเคียงข้างอย่างเช่นเคย ไม่เอื้อนเอ่ยการเมืองเรื่องไกลตัว นักการเมืองมีค่าในตาเขา คือคนเอาเงินตราจ่ายค่าหัว คนที่เอาของแลกแจกควายวัว แจกเม็ดถั่วเม็ดแตงปลูกแกงกิน เขาไม่เคยรู้เห็นเช่นม๊อบบอก ความจนกรอกสองหูกู้หนี้สิน ร้องไปเถิดร้องไปไม่ได้ยิน ข้าวจะกินสามหนยังจนใจ เมื่อลุงมาออกปากกับฝากฝัน รื้อเวทีเหล่านั้นจะได้ไหม แล้วหันหน้าหาชนคนบ้านไกล สอนเขารู้เข้าใจในการเมือง ลองลงเรี่ยวลงแรงอย่างแข็งขัน สองปีนั้นก็คงจะรู้เรื่อง หนึ่งหมื่นม๊อบกระจายคล้ายฟันเฟือง ทุกมุมเมืองเชื่อมั่นรู้ทันคน จะขับไล่คนชั่วอีกกี่ชาติ ต้องรุกฆาตคนโฉดอีกกี่หน จะล้มหายตายจากอีกกี่ชน หากคนจนยังคงหลงเลือกมา คือจดหมายวอนเว้าร้องกล่าวขอ ฝากบอกต่อนักสู้เหล่าผู้กล้า ความเป็นจริงปวดร้าวจากชาวนา บอกคนกล้าเวทีที่เมืองกรุง ฝากฝัน ๘ มิถุนายน ๒๕๕๑
ฝากฝัน 9 มิ.ย. 2551 07:33 น. - ID 115848 
2060
13
0
9 มิถุนายน 2551 07:47 น. - comment id 859094
จดหมายชาวนานี่น่าสงสารจริงๆ ชาวนาทำแต่งานไม่รู้เรื่อง สู้ธรรมชาติก็ลำบากพอละ ยังมาว่างี่เง่าอีก ก็จน เจ็บ ไม่รู้ ไง วัฏจักรของเรา ไม่สนใจเรื่องการเมืองการม๊อบหรอก รู้แต่หาใส่ท้อง อึดยากปากหมอง ขอเถอะขอ ประท้วงแล้ว ประท้วงอีก ก็ยิ่งได้คนเลวยิ่งกว่าเก่ามา เพราะเราไม่รู้ว่าคนไหนดี เลว เขามาตีหน้าซื่อ เอาของมาฝากเรา เอาทุนให้ลูกเรา ก็ว่าดีหมดและ ช่วยบอกหน่อย ใครดี ใครเลว ใครโกง ใครคด งง สับสนไปหมดละ กลไก กลโกงเราไม่รู้ๆๆๆๆๆๆๆ
9 มิถุนายน 2551 08:15 น. - comment id 859105
เงินร้อยบาทฉันได้มาเมื่อหาเสียง เพราะเป็นเรื่องปากท้องของตัวฉัน ซื้อน้ำปลา น้ำตาล และน้ำมัน ได้หลายวันถึงได้เรียกเขาเข้ามา ไม่รู้หรอกว่าเขาจะโกงชาติ ไม่รู้ว่าความพินาศจะมาหา เพราะความโง่ของฉันที่เรียกมา เสียเวลาเพราะความเขลาเบาปัญญา
9 มิถุนายน 2551 08:24 น. - comment id 859114
กันนาเทวี มุมมองด้านการเมืองระหว่างของเราชาวบ้าน ที่ชนบทต่างกันอย่างสิ้นเชิง.....ทำไง..ถึงจะรู้เท่ากัน..และตระหนักเหมือนกัน.... ไม่งั้นเราก็ต้องประท้วงกันอยุ่เช่นนี้..ตลอดไป..
9 มิถุนายน 2551 08:28 น. - comment id 859121
9 มิถุนายน 2551 08:30 น. - comment id 859125
แวะมานั่งทานกาแฟก่อน แล้วค่อยมารอบใหม่
9 มิถุนายน 2551 08:50 น. - comment id 859145
ในหมู่บ้าน ชาวบ้านก็แบ่งเป็นสองฝ่ายค่ะ อยู่ใกล้กันไม่ค่อยได้ด้วยสิคะ จะทะเลาะกันทุกที
9 มิถุนายน 2551 09:13 น. - comment id 859166
9 มิถุนายน 2551 09:16 น. - comment id 859169
9 มิถุนายน 2551 09:45 น. - comment id 859210
อย่าว่าแต่ชาวนาเลยที่ไม่อิ่มครบสามมื้อ... คนเมืองอย่างเรานี่แหละ ต้องอดมื้อกินมื้อเพราะต้องซื้อทุกอย่าง...ทั้งๆ ที่รัดเข็มขัดจนติ้วแล้ว... ......
9 มิถุนายน 2551 10:01 น. - comment id 859228
อ่านจดหมายจากชาวนาแล้ว แต่ไม่รู้จะตอบจดหมายอย่างไร ส่งใจไปช่วยก็แล้วกัน
เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ ประเทศไทยจะเป็นใหญ่ ในแผ่นดิน
มาให้กำลังใจครับ
9 มิถุนายน 2551 10:10 น. - comment id 859236
สมัยยังเด็กถูกปลูกฝังว่า ชาวนาเป็นกระดูกสันหลังของชาติ เราส่งออกข้าวเป็นอันดับหนึ่งของโลก แต่ว่าความจริง ชาวนาไม่มีข้าวจะกิน ข้าวกลายเป็นของแพงสำหรับคนไทย สงสัยเพราะเราไม่ดูแลกระดูกสันหลังของเราให้ดี เราก็เลยลุกขึ้นยืนไม่ได้จนทุกวันนี้ ลุกแล้วเดี๋ยวหลังหัก (หรือไม่ก็อาจโดนหักหลัง หุหุ)
9 มิถุนายน 2551 10:15 น. - comment id 859241
อ่านกลอนนี้ ทำให้คิดถึงบทกวีนิรนาม ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า แดดจะเผาผิวผ่องเธอหมองไหม้ ที่ตรงโน้นมีหุบเหวมีเปลวไฟ ถ้าอ่อนแอจะก้าวไปอย่างไรกัน อนาคตนั้นช่างคดเคี้ยว มันลดเลี้ยวเลี้ยวไปใช่สุขสันต์ ยากลำบากใช่เพียงแค่ชั่ววัน แต่จะต้องฝ่าฟันจนวันตาย บนหนทางแม้มีสิ่งใดขวาง ไม่อาจกางกั้นฉันและเธอได้ หนทางนี้สัญญาอย่างมั่นใจ ด้วยพลังยิ่งใหญ่ในศรัทธา จะขอฝ่าฟันข้ามความทุกข์ยาก จะลำบากเราสู้ดูเถิดหนา จะร่วมแรงร่วมกันด้วยศรัทธา ทางข้างหน้าสู่ชัยที่หมายปอง บทกวีข้างต้นนี้ ไม่ทราบผู้แต่งแน่ชัด แต่ก็ปรากฎรูปเป็นบทเพลง ชื่อ สู่เส้นชัย โดยวง พลังเพลง มอบ
9 มิถุนายน 2551 10:41 น. - comment id 859260
สวัสดีครับฝากฝัน กลอนให้มุมมองอีกมุมที่เราอาจไม่รู้ ชอบครับ แวะมาให้กำลังใจครับ เช้าวันนี้อากาศร้อนๆ
9 มิถุนายน 2551 10:49 น. - comment id 859270
ช่วงนี้งดเม้นท์...ประเด็นดือด ของฝากจดหมายรักดีกว่า..
9 มิถุนายน 2551 11:31 น. - comment id 859298
9 มิถุนายน 2551 11:34 น. - comment id 859300
9 มิถุนายน 2551 11:39 น. - comment id 859303
9 มิถุนายน 2551 11:42 น. - comment id 859307
9 มิถุนายน 2551 11:46 น. - comment id 859308
9 มิถุนายน 2551 11:49 น. - comment id 859310
9 มิถุนายน 2551 11:52 น. - comment id 859311
เข้ามาอ่านจหหมายชาวนาครับ เขียนได้ดี
9 มิถุนายน 2551 12:44 น. - comment id 859323
แวะมาอ่านค่ะคุณฝากฝัน
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
9 มิถุนายน 2551 12:51 น. - comment id 859326
โน้มฟ้ามาเคียงดิน
9 มิถุนายน 2551 13:24 น. - comment id 859352
น้ำหนึ่งว่า คนไทยส่วนมากเป็นพุทธ กองทัพธรรม น่าจะเข้าถึงทุกหมู่บ้าน
9 มิถุนายน 2551 13:28 น. - comment id 859355
ขอชื่นชมคมความคิด ทิดฝากฝัน ( คงบวชแล้ว อิอิ) ที่กรองกลั่นปัญหามาขานไข จนยายนิล(วรรณ)ถิ่นฐานบ้านพงไพร เริ่มเข้าใจสาเหตุเจตนา แวะมาหาข้อมูลด้านการเมืองค่ะ ไม่ต้องไปถึงเมืองกรุง ก็ได้ข้อมูลเพียบ
9 มิถุนายน 2551 13:53 น. - comment id 859368
9 มิถุนายน 2551 13:56 น. - comment id 859369
ดีมั๊ย
9 มิถุนายน 2551 14:00 น. - comment id 859370
9 มิถุนายน 2551 14:08 น. - comment id 859375
9 มิถุนายน 2551 15:45 น. - comment id 859404
อืมมม........... อ่านจดหมายฝากจากชาวนาแล้ว ก็ให้ได้คิดอีกแง่มุมหนึ่งนะคะ บางครั้งก็หงุดหงิดใจที่เห็นนักการเมืองหน้าเก่ากลับมา...ทั้งๆที่คดีเป็นหางว่าวอีรุงตุงนัง ไม่เคลียร์ซักที ต้องช่วยกันปลูกฝังความซื่อสัตย์ให้กับลูกหลานเราให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคตเอาเนาะ เพราะไม่แน่ว่า ความวุ่นวายตอนนี้อาจจะไม่มีวันจบง่ายๆจนกว่าจะมีสายเลือดใหม่มาถ่ายเท
9 มิถุนายน 2551 17:10 น. - comment id 859466
9 มิถุนายน 2551 18:06 น. - comment id 859478
ก็จริงค่ะ คุณฝากฝันเข้าถึงชาวรากหญ้าได้ดี คงได้ข้อคิดมาฝากเยอะ ในความเป็นจริง ก็คือเรื่องรัฐธรรมนูญ และอะไรทั้งหลายแหล่ ลุงมาป้ามี เค้าไม่รู้ไม่รับทราบหรอกค่ะ สิ่งที่ต้องรู้ก็คือ วันนี้จะเอาอะไรกิน ต่างหากค่ะ
9 มิถุนายน 2551 19:30 น. - comment id 859527
...... เกือบจะได้อ่านจดหมายจากชาวนาแล้ซซิคะ ถ้าบังเอิญว่า พวกชาวนาลืมติดแสตมป์ อิอิ
9 มิถุนายน 2551 20:21 น. - comment id 859575
ถ้าจดหมายฉบับนี้ ได้รับการพิจารณา และนำมาเป็นวาระด่วนแล้วหละก็ คงจะดีแน่ เพราะไม่งั้นถึงยุบเลือกใหม่ คนที่ได้ก็คงไม่ใช่คนใหม่อยู่เหมือนเดิม อิอิ (ปล. อาการน้องป่านปัจจุบันนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้วหละค่ะ บอกเล่ากันฟังบ้างซิ เป็นห่วงน้องป่านน๊า)
9 มิถุนายน 2551 21:21 น. - comment id 859599
9 มิถุนายน 2551 21:23 น. - comment id 859600
9 มิถุนายน 2551 21:29 น. - comment id 859603
9 มิถุนายน 2551 23:46 น. - comment id 859655
ชาวนาผู้พรากเพียรขยัน รีบเปิดพลันจดหมายของฝากฝัน เมื่ออ่านแล้วโปรดจงรับรู้กัน เสร็จจากนารีบรุดมาช่วยบ้านเมือง
9 มิถุนายน 2551 23:49 น. - comment id 859658
หน้าส่วนตัว
..ที่ตรงนั้น..เรนสัมผัสเค้าได้..
รอยยิ้มที่แสนบริสุทธิ์.. ความเมตตาที่เค้าช่วยเรนและเพื่อน..
เราหลงทาง.. น่าขำด้วยดิคะ..
ที่ตรงนั้น..
เป็นภาพที่อยู่ในความทรงจำของเรน..แบบไม่ลืมด้วยดิคะ..
...
จะอย่างไร.. เรนเก๊าะอยากจะบอกว่า.. เรนรักชาวนา.. ..
.....
ฝากบอกเค้าด้วยนะคะ..
10 มิถุนายน 2551 00:02 น. - comment id 859661
สงสารชาวนา ช่วยกินข้าวให้หมดจานนะคะ อย่าลืมช่วยกันซื้อข้าวของชาวนาไทยกินนะคะ ......
10 มิถุนายน 2551 09:44 น. - comment id 859760
10 มิถุนายน 2551 09:50 น. - comment id 859762
10 มิถุนายน 2551 09:54 น. - comment id 859763
10 มิถุนายน 2551 09:57 น. - comment id 859764
เพลงเพราะจัง
10 มิถุนายน 2551 10:15 น. - comment id 859778
ฟังเพลิน ลืมบอกไปว่า กลอนก็ไพเราะกินใจ คุณฝากฝันไปขอนแก่นมาหรือครับ บ้านเอ ก็ อยู่ขอนแก่น อ.เปือยน้อย ว่าง ๆ ก็มาเที่ยว นะครับ จะเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำ แต่มีข้อแม้ว่า ต้องกินให้หมดจานเพราะบ้านเอทำนากว่า ต้นกล้าจะกลายเป็นข้าวเหนียว
10 มิถุนายน 2551 10:34 น. - comment id 859792
ดีใจที่ได้อ่านบทกลอนมีพลัง เช่นนี้.. เขียนอีกนะครับ.. ชอบมากครับ
10 มิถุนายน 2551 10:36 น. - comment id 859793
10 มิถุนายน 2551 10:40 น. - comment id 859794
10 มิถุนายน 2551 13:20 น. - comment id 859817
ดวงตะวัน ใกล้ลับ ลงหลืบฟ้า แสงทองทา ทาบทุ่ง คลุ้งกลิ่นเหงื่อ คมใบข้าว กรีดกาย ใช่กรีดเถือ ฝากรอยแผล บนกายเนื้อ เนิ่นนานมา เหนื่อยกับหวัง ฟูมฟัก ทุ่งข้าวเขียว จากแรงเป็น รวงเรียว เต็มใต้ฟ้า ทุ่งรวงทอง ไกลลิบ ไกลสุดตา กลั่นเหนื่อยล้า คราบไคล ให้เป็นทอง สองมือเกี่ยว ตีนย่ำ เท้าก้าวย่าง แบกฟ่อนฟาง มัดวาง อย่างแคล่วคล่อง ร่ายกวี ลำนำ ขับทำนอง เป็นเพลงร้อง สวรรค์ ชาวนาไทย ตลาดโลก ให้ราคา ข้าวสูงค่า ได้ลืมตา อ้าปากบ้าง แล้วใช่ไหม จะปลดหนี้ เปลื้องสิน มาเป็นไท แค่อึดใจ ได้หลุดพ้น พันธนาการ โซ่ตรวนหนี้ ผูกรัดนั้น ครั้งรุ่นปู่ รู้ทั้งรู้ ชาวนาคือ กระดูกบ้าน กี่พ.ศ. กี่นายก กี่รัฐบาล กระดูกบ้าน ก็ผุ กร่อนเรื่อยมา ปาดเหงื่อไคล ที่ชุ่มล้า หน้าเปื้อนยิ้ม รวงทองงาม อวบอิ่ม กองตรงหน้า ตะวันคล้อย ลอยลับ เหลี่ยมหลืบฟ้า หวังข้าวคง ราคา นานนานเทอญ......สาธุ คัดลอกจาก " กูคือชาวนา " ตาพรานบุญ นำมาฝาก ฝากฝัน ช่วงนี้ ย. เป็นไข้ ไม่สบายมากๆ ไม่รู้จะได้ดูแสงตะวันพรุ่งนี้หรือเปล่า ถ้า ย. เงียบหายไป แสดงว่า ย. ไม่ได้อยู่แล้วนะครับ ขอโทษทีเคยมาป่วนในบ้านฝากฝัน
10 มิถุนายน 2551 14:39 น. - comment id 859853
10 มิถุนายน 2551 15:46 น. - comment id 859872
แวะมาอ่านบทกลอนคุณภาพค่ะ
แต่งกลอนเก่งจังเลยค่ะ
10 มิถุนายน 2551 17:13 น. - comment id 859906
สิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ยังต้องฟาดฟันกันต่อไป เพียงข้าพเจ้าเกรงเหลือกัน เราอาจเดินทางมาถึงวัน ที่มิอาจรบชนะได้ เพราะปัญหาที่แท้มาจากประชาชนด้วยกันเอง
10 มิถุนายน 2551 19:00 น. - comment id 859961
ยอดเยี่ยมเลยจ้ะ
10 มิถุนายน 2551 19:57 น. - comment id 859984
10 มิถุนายน 2551 20:01 น. - comment id 859988
10 มิถุนายน 2551 20:03 น. - comment id 859989
10 มิถุนายน 2551 21:59 น. - comment id 860025
...คนเมืองไม่เข้าใจและไม่รู้
คุณค่าของข้าวหรอก...เพราะเขากินเพื่อให้อิ่ม..
บางทีก็กินเพื่อความเท่ห์..ต้องเหลือคาจานไว้
สักหน่อยหนึ่ง..แล้วบอกว่าเป็นลักษณะของผู้ดี
ฝากฝันเคยบังคับลูกให้กินข้าวช้อนสุดท้าย.
"กินให้หมด..ถ้าจะตายเพราะข้าวคำนี้..พ่อจะจัด
งานศพลูกให้ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่จะใหญได้...
เพราะตายเพราะรู้คุณค่าของข้าวหนึ่งช้อน"
...
คุณฝากฝันคะ..เรนมีความรู้สึกว่า.. คุณมัย?ต้องเกลียดคนเมืองด้วยคะ.. เรนว่าคนเมืองไม่ได้เป็นในแบบที่คุณเข้าใจทั้งหมดเก๊าะได้เนี่ยน๊า.. คนเมืองบางคน..บางกลุ่มเค้าเก๊าะมีความรู้สึกเหมือนๆคุณเก๊าะได้.. เรนจำคำสอนของพ่อและคุณย่าได้ดี.. ข้าวทุกคำ.. ขนมทุกชิ้นที่เรนกิน.. ล้วนมาจากความยากลำบากของชาวนา.. ทุกคำสอนที่พ่อบอก.. ซ้ำๆ.. แม้ตอนที่เรนเป็นเด็กเรนอาจไม่เข้าใจ.. แต่พอเรนโต.. เรนรักที่จะเรียนรู้..
และเรนเก๊าะเข้าใจ ..มีความรู้สึกนึกคิด..เรนเรียนรู้และรู้จักที่จะเปรียบเทียบ.. ในสิ่งที่เรนเห็น..
เรนว่านะคะ..ไม่ว่าจะอยู่ในตึกปูพรมขนสัตว์แพงหรูหราหรืออยู่ในกำแพงคุกที่ถูกปูด้วยสิ่งสกปรก..
คนรวย คนจนเรนว่า .. ความรู้สึกสำนึกผิดชอบชั่วดี..ในการรักแผ่นดินเกิด เก๊าะคงมีได้ไม่แตกต่างกันหรอกนะคะ.. เพียงเพราะอาจเต็บโตมาในสิ่งที่ที่มีความรู้ในเชิงวิทฯที่เป็นธรรมชาติและวิทฯที่เป็นสังคมพัฒนามาอย่างไม่สมบูรณ์ต่างหากคะ .. สิ่งที่รับรู้มาเก๊าะเล้ยไม่เป็นระบบ รู้เฉพาะส่วน ..มีอคติในสิ่งที่ไม่ได้เป็น..
..
เรนเองเก๊าะไม่เข้าใจในผู้ใหญ่บางคนด้วยดิคะ..เก๊าะสิ่งที่เรนเห็น ทำให้เรนไม่ชอบ..เกลียดด้วยดิ!.. เก๊าะเพราะผู้ใหญ่บางคนที่เรนเห็นเป็นไม้แก่ ที่ดัดไม่ได้ด้วยดิ.. เรนไม่ได้ว่าเค้าเป็นต้นไม้น๊า ..(และเรนเก๊าะไม่ได้ว่าคุณนะคะ)..
เก๊าะสิ่งที่เรนอยากเห็น.. และสัมผัสเค้า..
เก๊าะคือการมีชีวิต มีความรู้สึก มีการรับรู้ ..มีความรัก.. มีความห่วงใย..เรนอยากจะบอกผู้ใหญ่คนนั้นจัง.. ประสบการณ์ของเค้า..มีค่ามากมายสำหรับเด็กๆแบบเรน..ที่ต้องการเรียนรู้.. ในสิ่งที่ถูกต้อง.. ไม่ใช่เล่นแบบนอกเกมในแบบที่เรนเห็นในตอนนี้นะดิคะ...
เรนไม่เข้าใจด้วยดิ.. มัย?ไม่ช่วยกันแก้ปัญหา มัย?ต้องหนีปัญหา ..และมัย?ต้องสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นมากมาย.. วุ่นวายไม่จบสิ้น .. เรนกลัวนะคะ.. กลัวการแตกแยก.. แยกกลุ่มแล้วต่อสู้กันไม่จบ..ไม่สิ้น.. ประชาชนคนไทยในองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว..อย่าลืมดิคะว่า.. แผ่นดินที่เป็นของเราคนไทยทุกคน.. มัย??? .. ผู้ใหญ่เหล่านั้นไม่ช่วยกันแก้ไขปัญหา มัยต้องแตกแยกกันด้วยคะ.. อันนี้ต่างหากที่เรนไม่เข้าใจ..
และเรนคิดว่าผู้ใหญ่คนนั้น!!!... เลิกหลอกเด็กๆแบบเรนได้แล้วนะคะ..
เก๊าะที่บอกเด็กๆว่า..อนาคตของประเทศอยู่ที่เด็ก..
เรนว่า ไม่ใช่หรอก!!!.. อยู่ที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างหากคะ..
..
เรนต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ..ที่เรนกลับมาอีกครั้ง.. เก๊าะสิ่งที่เรนคิด ไม่ได้เป็นอย่างที่เรนอยากจะเห็นนะดิคะ..
เรนจำเป็นที่จะต้องกลับมาบอกคุณอีกครั้ง.. จะเด็กในเมืองหรือเด็กบ้านนอก.. เค้าเก๊าะรักและรู้คุณค่าของข้าวแต่ละเม็ดที่เลี้ยงเค้าจนเต็บโต..
ข้าวแต่ละเม็ดมีคุณค่ามหาศาลในความรู้สึกของเรน..
..ที่นี่ประเทศไทย.. ประชาชนคนไทยต้องเข่นฆ่ากันเองหรอคะ.. มัย?..ต้องให้เป็นอย่างที่ประเทศเพื่อนบ้านของเราเป็น ..
เพียงเพราะ..การมุ่งแก้ปัญหาที่ผู่ใหญ่ต่างฝ่ายต่างชิงดีชิงเด่นซึ่งกันละกัน..
...
หากผู้ใหญ่ยืนยันที่จะเล่นนอกเกมกัน..
เด็กๆแบบเรนเก๊าะขอยืนหยัดเล่นเกมกับผู้ใหญ่บ้าง..คอยดูดิ!!!..
...
เรนขอบคุณนะคะ..
..
..
11 มิถุนายน 2551 01:16 น. - comment id 860125
เรน...เด็กนอกกรอบ.. อืม..น่าสนใจ..มากๆ อย่างนี้นะ...ฝากฝันเป็นคนบ้านนอก....มาอาศัยเมือง...เรารับรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงใดๆในชนบทล้วนมาจากการเผยแพร่ผ่านกลไกต่างๆที่มาจากเมืองทั้งสิ้น.... แน่นอนว่าไม่ได้เกิดจากคนเมืองทุกคน...แต่คำว่าคนเมืองคือภาพรวม...ส่วนคนเมืองจะรับวัฒนธรรมอย่างนี้มาจากไหนอีกก็ไม่รู้นะ..ก็เป็นทอดๆกันมา ฉะนั้น..ฝากฝันไม่ได้เกลียดคนเมือง...แต่บอกเล่าที่มาของเหตุการณ์ของเรื่องราว....ในขณะเดี๋ยวกันฝากฝันก็ติงชนบทรับเอาวัฒนธรรมห่วยๆมาจากเมืองแล้วมาทำร้ายวัฒนาธรรมชนบท.... คุณเรนยอมรับมั๊ยว่า..เมืองคือศูนย์กลางของอารยะที่รับและถ่ายทอดไปสู่ชนบท.... คนเมืองอาจจะมีการปรับตัวที่รวดเร็ว..ในขณะที่ชาวชนบทปรับตัวช้ามาก..และเมื่อเขาช้า..หมายถึงการถูกเอาเปรียบก็มากขึ้นง่ายขึ้น.. นี่เรน....ในสังคมที่มีการปรับตัว..จากระบบหนึ่งไปสู่อีกระบบหนึ่ง..จำเป็นที่จะต้องมีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่าน...และอยากบอกว่า...ความนิ่งในบ้านเมืองเรายังอีกนานหรอก...ถ้าเราไม่ให้การเรียนรู้ที่แท้จริงกับชนบท เพราะการรับรู้..เรียนรู้ที่ต่างกัน..ผลของงานก็ออกมาต่างกันไง..เ "เก๊าะสิ่งที่เรนคิด ไม่ได้เป็นอย่างที่เรนอยากจะเห็นนะดิคะ.." บอกถึงการเป็นคนไม่ยอมแพ้...ไม่ยอมรับความต่าง....ผู้ใหญ่คนนั้นก็คล้ายเรนนั่นแหละ...คือยังได้คำตอบที่ไม่ถูกใจไง แล้วเรนอยากเล่นเกมส์ไรก็เล่นไปเถอะ... ลองดูว่าเมื่อคนกระโดดเข้าในเกมส์แล้วจะถอนตัวได้ง่ายๆมั๊ย.... หัดมองโลกจากความเป็นจริง...มองที่รากของปัญหา..เราให้ทุกคนเป็นคนดีทั้งหมดไม่ได้..แต่เชื่อมั๊ย..ทุกคนกลับมีส่วนที่ดี..มีส่วนที่มีคุณค่า .........ความขัดแย้งมีทุกยุคทุกสมัย...เพียงแต่รูปแบบแตกต่างกันไป....ฉะนั้น...เรนจะเล่นเกมส์ก็เล่นเถอะ...ฝากฝันไม่ห้าม..มีแต่ยุส่ง..เพราะการเรียนรู้ด้วยตัวเองเป็นการเรียนรู้ที่มีคุณค่า..ดีกว่าไปลอกแบบเขามา...ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ตาม.............นะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
