จะกล่าวเรื่องวณิพกยกมาอ้าง ยายสำอางขอทานตำนานเก่า ตาบอดมืดดับมานับเนา เป็นเรื่องเล่าสืบกันทุกวันมา ยายสำอางขอทานมานานนัก ใจแน่นหนักแม้นขาดวาสนา มิเคยท้อทุกข์โศกกับโชคชะตา ถือกะลาร้องเพลงไม่เกรงจน เอาเสียงแหบเห่กล่อมเข้าน้อมจิต ขอเศษเงินญาติมิตรอุทิศผล จุนเจือชีพอยู่อย่างสู้ทน ดั้นด้นเช้าเย็นเป็นอาจิณ มิเสแสร้งเจ็บป่วยให้ขวยขัด เป็นทางลัดได้ทานรำคาญสิ้น เพลงขอทาน เลิศล้ำ ใช้ทำกิน ดั่งศิลปินเอาเยี่ยงไว้เลี้ยงตน ทั้งเหลาไม้ปิ้งไก่ด้วยไผ่เสียบ มือไม่เรียบหยาบไซร้แกไม่สน ไม่ยอมแพ้โชคร้ายเช่นหลายคน ความยากจนย้ำเยือนใช้เตือนใจ ให้ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อพ้นทุกข์ มีหรือสุขถ่ายเดียวใครเหนี่ยวได้ สุขกับทุกข์ระคนปะปนไป อยู่ที่ใจใครหนาจะหาพบ ยายสำอางวณิพกยาจกแท้ แม้นว่าแก่วัยเลยหาเคยหลบ อุปสรรคนานาฟันฝ่าครบ หาสยบยอมแพ้แก่ชะตา เอาใจกายหมายมั่นคว้าฝันไว้ มองเส้นชัยกั้นกางอยู่ข้างหน้า เกิดมาด้อยอย่าน้อยจิตคิดระอา สู้ฟันฝ่าเอาชัยแนบใจตน เกิดมาแล้วยากดีอย่าหนีสู้ ยืนหยัดอยู่อย่างสุขในทุกหน เอากายใจสารพันฝ่าฟันทน เพื่อหลีกพ้นปวงทุกข์ที่รุกราน.
อรุณสุข 8 มิ.ย. 2551 22:19 น. - ID 115841 
6000
16
0
10 มิถุนายน 2551 08:50 น. - comment id 594393
คุณไร้อันดับ ยังคงต้องปรับปรุงกันอยู่อีกมากครับ การเลือกใช้คำ..ซึ่งยังต้งฝึกฝนและ เรียนรู้จากอาจารย์หลายๆท่านใน บ้านกลอนนี้แระครับ..อิอิ ขอบคุณแวะมาเยี่ยมครับ...
8 มิถุนายน 2551 23:08 น. - comment id 858987
หน้าส่วนตัว
ยายสำอางค์ มีชื่อจริงว่า นางสำอางค์ เลิศถวิล (เดิมที่คนไทยนิยมเขียนว่า สำอางค์ แต่ที่ถูกต้องตามพจนานุกรมคือ สำอาง) เป็นชาวบางช้าง จังหวัดสมุทรสาคร พ่อแกเป็นคนจีน เมื่อแกคลอดออกมาจึงไม่เป็นที่ชอบใจของผู้เป็นพ่อ ตามธรรมเนียมจีนที่เห็นลูกชายดีกว่า ประกอบกับเมื่อแรกคลอดแกไม่ค่อยแข็งแรงนัก พ่อและแม่จึงนำแกไปทิ้งไว้ที่ศาลาวัดบางน้อย หวังจะทิ้งให้ตายหรือไม่ก็ให้ใครเก็บไปเลี้ยง เดชะบุญที่มีวณิพกสองคนผัวเมียผ่านมาพบเข้าเลยนำแกไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม
พ่อแม่บุญธรรมที่ยากจนแต่ไม่จนน้ำใจพาเด็กน้อยออกร่อนเร่พเนจรร้องเพลงขอทานไปเรื่อย เมื่ออายุครบขวบตาแกก็บอด เห็นเขาว่าเป็นเกล็ดกระดี่ เจ็บตาเรื่อยมาจนบอดในที่สุด บทเพลงต่างๆ ที่ได้ยินได้ฟังถูกซึมซับเข้าไปในวิญญาณของแกทีละน้อย จนแกสามารถขับร้องเพลงขอทานได้อย่างเชี่ยวชาญ ยายสำอางค์เป็นคนอารมณ์ดี พูดคุยสนุก เข้ากับใครได้ง่ายๆ น้ำเสียงของแกก้องกังวาน ถึงคราวต้องสนุกสนานแกก็ร้องล้อกับเสียงโทน เสียงฉิ่งได้อย่างคึกครื้น เมื่อถึงคราวต้องเศร้า แกก็ขับกล่อมได้อย่างโหยหวนเรียกน้ำตาผู้ฟังได้ดีนัก
สมัยนั้นไม่ได้มีโทรทัศน์ดูเหมือนสมัยนี้ วิทยุนั้นหรือก็เป็นของฟุ่มเฟือยเกินกว่าจะหาซื้อไว้ตามบ้าน นานๆ ทีถึงจะมีงานบุญ มีมหรสพมาให้ได้บันเทิงใจกันสักครั้ง พวกวณิพกนี้ก็ได้ออกให้ความบันเทิงแกชาวบ้านด้วยการขับกล่อมเพลงเล่าเรื่องราวนิทานพื้นบ้าน อย่างพระรถเมรี ขุนช้างขุนแผน ลักษณวงศ์ เป็นต้น
ยายสำอางค์เคยมีสามีมาก่อนสองคน แต่ก็ตายจากกันไปเสียทั้งคู่ แกอยู่กับสามีคนที่สาม อายุ 80 กว่าแล้ว ชื่อตาผาด (ในหนังสือบันทึกไว้เมื่อปี พ.ศ. 2527 คาดว่าอาจจะเสียชีวิตไปแล้ว) เวลาไปไหนมาไหนยายสำอางค์ก็ได้ตาผาดนี่แหละเป็นตามองทางแทน
อย่างฉันกะตาผาดนี่เขาไม่เรียกคู่สร้างคู่สมเหมือนอย่างของพ่อดำรง พุฒตาล เขาหรอก มันต้องเรียกว่า คู่เวรคู่กรรม
ยายสำอางค์เคยถูกกรมประชาสงเคราะห์พาไปดูแล แกได้แต่นั่งๆ นอนๆ ไปวันๆ ทำให้แกอึดอัดเป็นที่สุด คุณเอนกเล่าว่าเดี๋ยวนี้ (ขณะคุณเอนกสัมภาษณ์) ยายสำอางค์อาศัยอยู่ในบ้านพักหลังเล็กๆ แถววัดบางแวก ซอยพาณิชย์ธน (จรัลสนิทวงศ์ 13) ค้นข้อมูลล่าสุดได้ความว่าแกเสียชีวิตเสียแล้ว
8 มิถุนายน 2551 23:57 น. - comment id 858997
เป็นอีกเรื่อง..ที่อ่านแล้ว..เม้นท์ไม่ออก
9 มิถุนายน 2551 04:16 น. - comment id 859014
สวัสดีตอนเช้าค่ะ อือมนะ เกิดมาแล้วก็ต้องสู้นะ สู้ชีวิต จนถึงที่สุด
9 มิถุนายน 2551 05:48 น. - comment id 859034
น้องอรุณ.... ไม่เจอกันนานเลย งานยังยุ่งมั้ย...ขอบคุณสำหรับเกร็ดความรู้และกลอนเพราะๆนะน้อง
9 มิถุนายน 2551 06:56 น. - comment id 859060
แวะมาอ่านเรื่องยายสำอาง และทักทายคุณอรุณสุขค่ะ สบายดีนะค่ะ มีความสุขกับวันทำงานวันแรกของสัปดาห์ค่ะ
9 มิถุนายน 2551 07:42 น. - comment id 859090
อรุณสุข....ครับเช้าๆขึ้นมาแล้วอ่านกลอนของอรุณสุข..ก็ต้องมีความสุขตลอดวันซครับ ขอบคุณครับ
9 มิถุนายน 2551 07:57 น. - comment id 859098
9 มิถุนายน 2551 08:58 น. - comment id 859150
นึกถึงคุณยายแก่ๆคนหนึ่งในตลาดที่ชอบไปเดินทุกเย็น.....เวลาคุณยาย ขายหอยเสียบถ้วยละสิบบาท ขายผักโขม ผักกระถินกำละ 5 บาท ไม่ค่อยมีใครซื้อเลย แต่พอคุณยายย้ายมาถือขันนั่งอยู่เฉยๆ คุณยายมีเกงินหลานตังค์เลยค่ะ แต่คุณยายก็พอใจที่จะขายของมากกว่าค่ะ (ข้อมูลนี้สังเกตเองค่ะ ) คุณอรุณสบายดีนะคะ
9 มิถุนายน 2551 09:15 น. - comment id 859167
ยอดเยี่ยมครับ คุณอรุณสุข อ่านแล้วมีกำลังใจ ในการใช้ชีวิตดีครับ
9 มิถุนายน 2551 09:19 น. - comment id 859171
ฟังเพลงยายสำอาง..แล้วเข้าไปหาประวัติ เพิ่มเติม..รู้สึกทึ่งในความเป็นวณิพกของแก ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรน..อยู่เสมอเพื่อปากท้อง.. เอ้า...เริ่มจะเศร้าอีกและครับ...
9 มิถุนายน 2551 09:23 น. - comment id 859178
9 มิถุนายน 2551 09:27 น. - comment id 859185
9 มิถุนายน 2551 09:32 น. - comment id 859194
รู้สึกว่ายายสำอางจะรักแม่กนมากเลยน่ะค่ะ.. อิอิ....แซวเล่นน่ะค่ะ .... อืม มีหรือจนก็ดิ้นรนกันไป...ขอให้ยายสำอาง/ คุณอรุณสุข มีความสุขค่ะ
9 มิถุนายน 2551 09:35 น. - comment id 859197
ขอบคุณนะครับ..ที่มาเยี่ยมเยียน..แต่เช้าครับ
9 มิถุนายน 2551 10:45 น. - comment id 859266
มาอ่านงานยอดเยี่ยมค่ะ ได้รับรู้ด้วยความซึ้งใจ ในหนึ่งชีวิตที่มีสิทธิ์จะงดงาม ในท่ามโลกแล้งค่ะ ด้วยรักจากใจ พี่พุดไพร
9 มิถุนายน 2551 12:29 น. - comment id 859319
สวัสดีครับอรุณสุข ยอดเยี่ยมมากมากเลยครับ ทั้งข้อมูลและเนื้อหาดีๆครับ ยอดเยี่ยมจริงๆครับขอชื่นชม
9 มิถุนายน 2551 12:54 น. - comment id 859328
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
9 มิถุนายน 2551 13:25 น. - comment id 859353
สองมือน้อยคุ้ยเขี่ยเรี่ยรายทาง หวังบางอย่างอยากได้สิ่งในฝัน ตุ๊กตาตัวน้อยคงมีวัน ถึงมือฉันบ้างหนาถ้าบุญมี มองบุหรี่ฝาเบียร์แล้วเพลียจิต หวังน้อยนิดริบลงปลงหน่ายหนี ได้หุ่นยนต์บ้างหนาถ้าจะดี อยากจะมีเหมือนเขาเฝ้าคอยรอ หวังจะได้เสื้อผ้าและอาหาร แค่สักจานอิ่มท้องที่ร้องขอ แค่เศษเหลือเผื่อทานก็คงพอ มันตะต่อชีวิตและจิตใจ เศษอาหารเหลือทิ้งและสิ่งของ อีกเป็นกองที่ยังดูสวยใส ถุงพลาสติกใหม่เอี่ยมอีกหลายใบ ไม่กลับใช้ทิ้งมาค่ามากมาย มีกระดาษใช้เหลือเผื่ออีกข้าง ยังทิ้งขว้างลงมาค่าเหลือหลาย นำมาเขียนเวียนใช้ได้มากมาย ทิ้งทำไมไร้ค่าไม่น่าดู ห่วงกระป๋องมีค่ายังมาทิ้ง ไม่ประวิงเลยหนาพาอดสู ทำขาเทียมเสริมแรงแกร่งฟื้นฟู ให้เขาอยู่สู้โลกไม่โศรกตรม อีกกล่องโฟมทิ้งไว้อีกมายมาก สลายยากที่สุดแสนขื่นขม ทำลายชั้นบรรยากาศเราระทม ยังสะสมบ่มใช้ได้ทุกวัน ทิ้งปนกันพันตูหารู้ไม่ บางอย่างใช้อีกได้ไม่สร้างสรร มันปนเปื้อนหมักหมมจมด้วยกัน เริ่มแปรผันเกินใช้ไม่น่ามอง โดนเศษแก้วบาดมือคืออะไร น่าจะใส่แยกมากับสิ่งของ มันทิ่มตำซ้ำซ้ำน้ำตานอง ควรแยกช่องทิ้งมันนั้นยังดี ถึงจะได้มือสองของไร้ค่า แต่นำมาซ่อมแซมแจ่มสุขขี เพิ่มมูลค่าให้มันอีกหลายปี ได้แค่นี้สุขจริง...เด็กหญิงปรางค์.. แจมด้วยคนค่ะ...อิอิ..นิสัย..
9 มิถุนายน 2551 13:26 น. - comment id 859354
เดิมลุงเก่งทำงานขยันเพียร เงินหมุนเวียนจ่ายคล่องไม่พร่องไหน บ้านครอบครัวมีพร้อมไม่ตรอมใจ แต่ลุงไซร้เริ่มซดหมดขวดริน เช้าก็ดื่มสุราพามึนหัว เมาเปะปะลิ้นรัวนิจสิน ยามเย็นย่ำเดินเป๋เซทิ่มดิน กอดขวดรินแต่เหล้าเมาเดินโรย เหล่าเพื่อนฝูงเริ่มคลายหนีหายหน้า ลุงพูดจางี่เง่าทำเอาโหย ตาลุงแดงแก่ก่ำหน้าช้ำโบย กลิ่นลุงโชยสุรามาแต่ไกล เมียที่รักชักเบื่อเมื่อลุงเมา ลุงเล่นดื่มทำเอาเศร้าไฉน เมียเลยหนีมีชู้โฉมตรูใย ทิ้งลุงได้ก็ลุงมุ่งแต่มอม ลุงยิ่งเศร้าขวดเหล้าเท่านั้นเพื่อน ลุงโอดครวญตาร้างรูปร่างผอม ในสมองของลุงนั้นคงตรอม จึงถึงยอมให้เหล้าเฝ้าปกคลุม แขนหนีบขวดเดินย่ำตามข้างทาง ตาเริ่มขวางทางลอยคอยมั่วสุม เตร็ดเตร่ย้ำค่ำเช้าห่มหนาวรุม หลับตามซุ้มทางแคบแนบกำแพง เสื้อผ้าใส่โสมกสกปรก กลิ่นนรกโอบโชยโปรยความแหนง คนเดินผ่านรังเกียจเสียดทิ่มแทง ลุงหมดแสงส่องหน้าเพราะบ้าเมา ยามลุงหิวท้องร้องลุงมองจ้อง ขยะจองคุ้ยเขี่ยเศษเนื้อเขา เก็บเศษกินเหมือนหมาน่าซบเซา นี่หรือเงาผู้กล้าไม่น่าชม ลุงเดินเรื่อยขอเงินคนไปทั่ว เพียงในหัวขอเมาเช้าค่ำสม เศษเงินได้แลกเหล้ามาเมามม เหล้าขมขมดื่มได้ไม่เคยพอ แล้ววันหนึ่งแรงลุงเริ่มม้วยหมด แรงยกซดหมดสิ้นแม้แรงขอ ตาเหลือกกลับดับสนิทชีวิตคลอ นรกรอรับฟุ้ง...ลุงขี้เมา..เอิ๊กก.ส์ ว่าแล้วก็ เอ้า..โชน..เอิ๊กก..หุหุ
9 มิถุนายน 2551 16:23 น. - comment id 859443
ขอให้คุณยายสำอางไปสู่สุคติค่ะ
9 มิถุนายน 2551 16:45 น. - comment id 859459
9 มิถุนายน 2551 17:36 น. - comment id 859468
9 มิถุนายน 2551 17:49 น. - comment id 859473
นึกว่าใคร....สวัสดีค่ะคุงอารุงสุก
เดี๋ยวส่งน้องสาวฝาแฝด(จิตรุยพุ่ย)มาใหม่อีกรอบค่ำๆนะคะ....อิอิ
9 มิถุนายน 2551 19:01 น. - comment id 859492
สงสารจัง ไม่กี่วันก็เห้นขอทานคุณยายดดนวัยรุ่นชิงเงิน น่าสงสารคะ
9 มิถุนายน 2551 19:16 น. - comment id 859508
สวัสดีค่ะ พี่อรุณสุข ชีวิตเราทุกคนต้องดิ้นรนถึงที่สุด ไม่เว้นทุกชนชั้นแหละค่ะ อ่านแล้วให้ต้องระวังชีวิตทุกก้าวเลยค่ะเนี่ย ขอให้มีความสุขนะค่ะพี่อรุณสุข
9 มิถุนายน 2551 19:33 น. - comment id 859529
หายไปเป็นระยะนะคะ น้องอรุณ ชีวิตที่ดิ้นรนต่อสู้ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา เป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับคนที่ยังครบบริบูรณ์
9 มิถุนายน 2551 19:44 น. - comment id 859542
... แวะมาอ่านข้อมูลดีๆ กลอนเด็ดๆค่ะ เก่งจังๆ ปรบมือให้คะ
9 มิถุนายน 2551 20:31 น. - comment id 859578
เหมือนนั่งฟังเพลงคาราบาวเลยครับ วณิพก ไม่ใช่ ขอทาน ครับ เพราะมีสิ่งแลกเปลี่ยน ผมศรัทธาวณิพก แต่ไม่ศรัทธาขอทาน มีเรื่องมากมายอันไม่รู้จบให้เรานำมาเล่า หลายมุมของโลกยังไม่เคยมีกวีมาเล่า จะรออ่านเรื่องราวอื่นๆต่อไปครับ ขอให้มีความสุขในงานประพันธ์ครับ
9 มิถุนายน 2551 20:46 น. - comment id 859587
ขอดวงวิญญาณคุณยายจงสู่สุขคติด้วยเทอญ (เป็นกลอนที่เตือนใจได้ดีค่ะ) ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
9 มิถุนายน 2551 22:32 น. - comment id 859631
อยากรู้จัก อุ่นไอ ในอ้อมกอด อยากจะพรอด หัวใจ ให้แม่จ๋า อยากให้แม่ กอดหนู อยู่ทุกครา ว่าจะอุ่น ไหมหนา ท่าจะดี คิดถึงหนู บ้างไหม ใจอยากถาม ทุกโมงยาม หัวใจ ไม่หลีกหนี หนูคิดถึง แม่จ๋า ทุกนาที คงจะมี สักครั้ง นั่งรอคอย หยาดน้ำตา เอ่อล้น จนเต็มหน้า ห้วงเวลา พาใจ ให้เหงาหงอย ช่างตอกย้ำ หัวใจ ให้เป็นรอย ครูให้ร้อย เรียงความ ยามห่างไกล หยิบกระดาษ ขาวใส มาใบหนึ่ง มานั่งอึ้ง ถึงคำ ลำนำไหว คำว่าแม่ ไม่เคย เรียกกับใคร หน้าตาแม่ เหมือนหนูไหม ไม่รู้เลย คราบน้ำตา รินไหล ใส่กระดาษ คือภาพวาด จากใจ ใคร่เฉลย คือเรียงความ ของหนู ผู้รำเพย ถึง...แม่จ๋า คราเอ่ย เผยในใจ ด้วยว่าเหตุ อันใด ใยต้องจาก ต้องพลัดพราก กันมา คราหวั่นไหว พ่อแม่จ๋า หากว่า อยู่ไม่ไกล มาหาหนู ได้ไหม ..............(ใคร่อ้อนวอน)
10 มิถุนายน 2551 05:01 น. - comment id 859683
กัมมุนาวัตตีโลโก สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกคนเกิดมาเพื่อใช้กรรมเก่าเมื่อใช้ ส่วนที่จะต้องหมดในชาตินี้แล้วก็ตายไปแล้วก็กลับมาเกิดอีกเป็นวัฏสงสารใครทำดีก็เกิดมาพร้อมสรรพไร้ลำเค็ญใครเคยทำไม่ดีไว้ก็ต้องเกิดมารับกรรมที่ไม่ดีนั้น ทุกชีวิตจะต้องมี ทุขัง อนิจจัง อนัตตา ยกเว้นพระอรหันต์ ซึ่งท่านไม่เหลือสิ่งเหล่านี้เลยไม่ต้องมาเกิดรับกรรมอีก มาเถิดพี่น้องมาปฏิบัติธรรม เพื่อจะไม่ต้องมารับกรรมหนักๆอีกหรือให้พ้น(สิ้นชาติสิ้นภพไปเลยคือนิพพานนั่นเอง) สำหรับคุณยายสำอางนั้นท่านพ้นกรรมในชาตินี้ไปแล้วท่านสุขสบายแล้ว สาธุขอให้สู่สุคติ
10 มิถุนายน 2551 08:32 น. - comment id 859734
10 มิถุนายน 2551 08:55 น. - comment id 859740
10 มิถุนายน 2551 09:00 น. - comment id 859741
10 มิถุนายน 2551 09:03 น. - comment id 859743
10 มิถุนายน 2551 09:05 น. - comment id 859746
10 มิถุนายน 2551 09:20 น. - comment id 859749
มาเห็นกำลังตอบพอดี ..รออ่านอยู่เน้อ
10 มิถุนายน 2551 12:48 น. - comment id 859810
ตอบแระ..ช้านิดอย่าคิดมาก..
เปิดบ้านบ้าง..สิครับ..จะได้แวะเยี่ยม..
10 มิถุนายน 2551 13:48 น. - comment id 859825
10 มิถุนายน 2551 13:54 น. - comment id 859826
10 มิถุนายน 2551 13:55 น. - comment id 859828
10 มิถุนายน 2551 13:58 น. - comment id 859829
10 มิถุนายน 2551 14:01 น. - comment id 859830
10 มิถุนายน 2551 14:04 น. - comment id 859831
พี่ช่อฯ... ไม่ใช่..สุรากินเป็นระยะๆนะครับ..ที่ชะแว๊บ บ่อยๆเพราะมาได้เป็นช่วงๆอ่ะครับ..เร่งทำ เอกสาร..อยู่พะเรอเกวียนนึง..เลยเป็นแบบ นั้นล่ะครับ.. ยังระลึกถึงพี่ช่อนะครับ..
10 มิถุนายน 2551 14:08 น. - comment id 859833
10 มิถุนายน 2551 14:12 น. - comment id 859837
11 มิถุนายน 2551 10:56 น. - comment id 860280
11 มิถุนายน 2551 12:48 น. - comment id 860319
11 มิถุนายน 2551 12:54 น. - comment id 860321
8 เมษายน 2552 20:11 น. - comment id 971920
ขอชมเชยยอดมนุษย์ อันทรหด สู่ไม่ถอยกับอุปสักอันไม่มีใครรับได้ แต่มีแกคนเดียวที่สู้ถึงที่สุด ลมหายใจสุดท้าย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
