แลผ่านกระจกบานกว้าง แดดเรื่อรางทอดทอใบไม้ไหว วะวิบวับหยาดน้ำค้างกลางกลีบใบ กระจ่างใสฟ้าวันนี้เป็นสีฟ้า ลบรอยหม่นบนผืนหล้าพสุธาทอง เรืองรองด้วยเรียวรวงระย้า แสงสงฆ์ยามเช้าสอนศรัทธา เหนือชีวาซึ้งค่าคนรักผืนดิน โลกไม่รอดอกหนาให้สำนึก รู้ตรองตรึกลมหายใจรอวันสิ้น สว่างสงบค้นพบค่าดวงชีวิน เกินทรัพย์สินภายนอกหลอกหลงลวง สักนิดน้อยนำพาไปได้หรือ เฝ้าเวียนยื้อวนแย่งคอยห่วงหวง แท้กิเลสพันธนาวันลาล่วง อยู่บนบ่วงมายาน่าเศร้านัก อัญมณีอยู่ตรงนี้ที่ดวงจิต ดอกไม้ทิพย์ผลิช่อเป็นศรีศักดิ์ เมตตาธรรมค้ำจุนโลกก่อเกิดรัก มาเนานักสอนมนุษย์หยุดเปล่าดาย.... หยุดทำลาย............. อรุณหวานกี่กาลกัลป์ที่ผันผ่านมา สอนสัจจธรรม จากธรรมชาติพิลาสพิไล แสนสวยใสพิสุทธิ์.... มากมวลมนุษย์ยังประดุจดั่ง*ตัวไหม* ในรังแคบ ไม่เคยมีเวลาแหงนเงยเชยชิด สนิทแนบแอบอิง รู้ซึ้งถึงคุณค่าแห่ง..ดิน น้ำ ฟ้า ลม ไฟ ดวงใจแลร่างไร้ไม่เคยได้รับการพักผ่อน ปีแล้วปีเล่า ที่เฝ้าเวียนวนอยู่บนความละโมภ ในขณะที่ดวงจิตภายในมีเพียงความไร้แก่นสาร เมื่อความตายมาเยือน ใครเล่าจะนำพาร่างเจ้าไป สู่แดนดิน.. แห่งความว่าง สว่าง กระจ่าง..สงบ ...เป็นนิรันดร์... ....................
9 มิถุนายน 2551 10:22 น. - comment id 859243
ถึงน้องโคลอนในงาน http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem115849.html ผู้หญิงเลี้ยวซ้าย ผู้ชายเลี้ยวขวา..ค่ะ ............... วันก่อนพี่พุดจะไปดูหนังเรื่องที่รอ ยังไม่เข้าเลยแปรไปดูหนังเรื่องนี้ค่ะ *The leap year * เพราะว่า มีฉากเมืองสิงคโปร์ที่พี่พุดอยู่มานาน นับหลายปี เสมือนบ้านหลังที่สอง เลยได้พบหนังรักที่แสนประทับใจค่ะ งดงามมากค่ะ ด้วยรักซาบซึ้งใจในหยาดน้ำค้างใจ ของน้องเสมอมา แม้นจะเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ก็เลือกเลี้ยวให้ถูกทาง..รักค่ะอิอิ พี่พุดไพร
9 มิถุนายน 2551 16:46 น. - comment id 859460