เมื่อก่อนเคยมีเธออยู่เคียงข้าง เวลานี้ฉันอ้างว้างเธออยู่ไหน ปล่อยให้ฉันเดียวดายและเหงาใจ ทุกข์สุขเพียงใดเธอนั้นไม่รู้เลย **อยากให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านช่วยต่อกลอนให้ด้วยนะครับ** * ผมต่อให้จบไม่ได้ครับ ขอบคูณล่วงหน้าครับ*
6 มิถุนายน 2551 13:14 น. - comment id 857939
เธอนั้นสุขเพียงใดฉันไม่รู้ แต่เธอทุกข์ฉันนั้นมิอยู่เฉย รับรู้ข่าวของเธอมิเฉยเมย ทุกข์ที่เอ่ยรู้ไว้ใจฉันตรม
6 มิถุนายน 2551 15:03 น. - comment id 857996
เมื่อก่อนเคยมีเธออยู่เคียงข้าง เวลานี้ฉันอ้างว้างเธออยู่ไหน ปล่อยให้ฉันเดียวดายและเหงาใจ ทุกข์สุขเพียงใดเธอนั้นไม่รู้เลย พอวันนี้จะกลับมาสานต่อ คนเฝ้ารอถึงคราต้องเฉลย ความรู้สึกวันเก่าไม่เหมือนเคย ตั้งแต่เธอละเลยหลงลืมกัน
6 มิถุนายน 2551 16:05 น. - comment id 858044
รู้สึกเดียวดายเหมือนกันค่ะ
6 มิถุนายน 2551 19:41 น. - comment id 858148
ขอบคุณ คุณแม่มดใจร้ายกับคุณโคลอนสำหรับกลอนที่ต่อให้ครับ
6 มิถุนายน 2551 19:43 น. - comment id 858151
คุณล้นใจครับ ความเดียวดายมันทำให้รู้สึกเหงาจริง ๆ นะครับ
6 มิถุนายน 2551 22:24 น. - comment id 858237
หรือเธอชื่นระรื่นสุขคลุกกับเขา ปล่อยให้เราชะแง้คอรอเฉลย เปลี่ยนใจรักปักใจอื่นไม่ชื่นเชย ทำเฉยเมยหลงลืมฉันมันบาดใจ
7 มิถุนายน 2551 09:47 น. - comment id 858384
ปล่อยให้ฉันอยู่เดียวเปลี่ยวปล่าวจิต ชื่นชีวิตอยู่ไหนไยไม่เผย จะทุกข์สุขเพียงใดหรือเสบย ใคร่เฉลยเอ่ยวาจาบอกมาที