ตื่นเช้ามาคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ความชื่นมื่นรื่นเริงบันเทิงหวาน สองเราร่วมหลับฝันวาดวิมาน ดูตระการตาน่าชมสมสุขเรา กอดกายหลับนับใจจังหวะเต้น มองไม่เห็นสัมผัสพริ้วแผ่วเบาเบา มือกุมจับประทับวางข้างสองเรา จะเก็บเอาคืนนี้ไว้จดจำ แต่ตื่นมาพร่าพรางร่างเลือนหาย สูญสลายกายกลับเป็นความช้ำ หรือแค่ฝันตื่นหายหลอกใจจำ มาทำช้ำน้ำตาตกรดเตียงนอน กอดกายเปล่ามีเราไห้สะอื้น ความชื่นมื่นเมื่อคืนมันยอกย้อน จิตใจเหงาใคร่ฤทธิ์พิษอาวรณ์ ไม่ผลัดผ่อนคิดถึงน้ำตานอง
2 มิถุนายน 2551 02:39 น. - comment id 856143
อ๋อน้ำตานี่เอง หวัดดีภันเต
2 มิถุนายน 2551 14:19 น. - comment id 856351
กลอนแปดในหนึ่งบทมีสองบาท คือบาทเอก กับบาทโท บาทเอก มีสองวรรคคือวรรคสลับ ( แปดตัวแรก ) วรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) บาทโท มีสองวรรคคือ วรรครอง(แปดตัวชุดที่สาม) และวรรคส่ง ( แปดตัวสุดท้าย) กลอนจะไพเราะต้องแต่งให้เข้าสัมผัส ตามกฏเกณฑ์ดังต่อไปนี้ 1.คำที่สามหรือที่ห้าของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )ตัวใดตัวหนึ่ง ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคสลับ ( แปดตัวแรก ) 2.คำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรครอง (แปดตัวชุดที่สาม) 3.และคำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) นี้ ต้องสัมผัสกับคำที่สาม หรือที่ห้าของวรรคส่งด้วย 4. คำสุดท้ายของบทต่อมาในวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายในบทก่อนหน้า ถ้าจะให้กลอนเพราะควรแต่งให้มีสัมผัสใน ,ไม่มีสัมผัสซ้ำ, ไม่มีสัมผัสเลือน(ใช้สระเสียงยาวสัมผัสกับสระเสียงสั้น ) ,ตัวสุดท้ายของแปดตัวชุดแรกไม่เป็นเสียงจัตวา, ตัวสุดท้ายของแปดตัวชุดที่สองไม่เป็นเสียงสามัญ เป็นต้น ลองสังเกตดูกันนะครับ เป็นห่วงน้อง ๆ เมื่อมีความคิดสร้างสรรค์แล้ว อยากให้แต่งกันให้ถูกต้องจะได้ไพเราะด้วยนะครับ ขอยกตัวอย่างของท่านสุนทรภู่ เพื่อให้เทียบดูสัมผัส " บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปบนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน" ขออภัยที่ทักท้วงทำตัวจู้จี้ เที่ยวตรวจกลอนคนโน้นคนนี้ แต่เห็นเวปนี้เป็นเวปกลอน ผมมีแต่ความหวังดีนะครับ คงไม่ว่ากัน
3 มิถุนายน 2551 11:41 น. - comment id 856716
:) ยังไงก็อย่าลืมเอาที่นอนไปผึ่งแดดซะน่ะ..