ด้วยเพราะบทกวีมีชีวิต แฝงเลศนัยแฝงจริตแฝงปริศนา มีรอยยิ้มมีโศกเศร้าเคล้าน้ำตา มีห่วงหาห่วงใยยิ่งใหญ่นัก บางถ้อยคำสดสวยด้วยอักษร แฝงยอกย้อนแทงใจให้กระอัก บางถ้อยคำธรรมดาแต่น่ารัก ซึ้งประจักษ์มากมายหมายผูกมิตร บางถ้อยคำแปลความตามอักษร มิซุกซ่อนแฝงใดในลิขิต บางถ้อยคำแฝงไว้นัยพินิจ ตามแต่จิตผู้ใดคิดใคร่ครวญ บางถ้อยคำหาญหักเพียงอักษร แต่แฝงซ่อนน้ำใจในกระสวน บางถ้อยคำหยาบกร้านไร้ทบทวน แต่ครบถ้วนทุกสิ่งด้วยจริงใจ บางถ้อยคำกลบเกลื่อนด้วยอักษร คำเร่าร้อนคงประเด็นเป็นถ้อยใหม่ บางถ้อยคำหยาบคายทำร้ายใคร ส่อสิ่งใดให้เห็นเช่นวาจา ด้วยเพราะบทกวีมีชีวิต มีเลศนัย มีจริต มีปริศนา มีหลากหลายรสชาติปราชญา จึงไขว่คว้าเสพรสบทกวี
26 พฤษภาคม 2551 22:26 น. - comment id 853996
บทกวีมีสุขและมีเศร้า มีรุกเร้าอารมณ์ข่มใจเหงา มีแง่คิดคำคมสอนใจเรา บ้างคละเคล้าน้ำตาพาอาดูร
26 พฤษภาคม 2551 22:28 น. - comment id 853997
ลิเกเลืกเก็บฉากแบกกลับบ้าน เหลือแต่หนี้เบอะบานห้าล้านกว่า มีแต่ตัวกับหัวใจใครนำพา ธนาคารบอกศาลาเบ้หน้าเมิน คงต้องนั่งขอทานร้านข้าวแกง ทำตาแดงร้องไห้ไม่ขัดเขิน ร้องรำกลอนขอทานให้ท่านเพลิน เชิญครับเชิญใส่ขันกันทุกคน เปิดหม้อไม่มีข้าวสุกเปิดสมุกไม่มีข้าวสาร มานั่งจนจ่อเหนียงคอยาน ใครมีข้าวสารหว่านทานเอาบุญ ตอนนี้ข้าวยากหมากแพง ขอแบ๊งใบแดงเอาไว้เป็นทุน ฉิ่งฉับเพื่อเรียกคนดูอย่าเพิ่งหนวกหูเลยนะแม่คุณ ถ้าแม่เมินหน้าหนีไปจะต้องร้องไห้ที่ใต้ถุน งามเอ๋ยแม่งามงอนขอดื่มน้ำคล้ายร้อนสักหน่อยนะเอาบุญ...
26 พฤษภาคม 2551 23:10 น. - comment id 854010
มาอ่านค่ะ กำลังนึกว่ากลอนเราประเภท ไหนหนอ
27 พฤษภาคม 2551 00:28 น. - comment id 854024
เพราะบทกวีคือชีวิต ขวัญลิขิตรจนาจินตนาฝัน พร่างโลกแล้งดั่งสายฝนเป็นนิรันดร์ จะฝ่าดั้นสู่แดนดาวลบหนาวใจ...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4689.html บทเพลงร้อยบุปผา ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก ร้อยสำนัก ประชันแข่งใจ มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน ร้อยดอกงาม เด่นตระการ แย้มบานในดวง ใจ ชู่ ช่อ ธรรม สง่า งาม ในนาม ศิลปิน มาสร้าง งาน ศิลป์ ชุบชีวิน มนุษย์ชาติ สะอาดสดสวย ด้วยบทเพลง แห่งสวรรค์ ให้มาลัย ฝากรัก มอบใจภักดิ์ ร่วมกัน จุดไฟ ความฝัน พร่างพลัน ประกาย เพลิง มาเถิด พี่น้อง ร่วม ร้อง เพลงเพื่อ กลั่นจาก เลือด เนื้อ หยาดเหงื่อ เร่าร้อน เราจะเร่ง แนวรบ ไม่สยบ อ้อนวอน เริงระบำ รำฟ้อน ร้อยกรอง กวี กานต์ มาร่วม ใจรัก พร้อม พรักพลีชีวาตม์ ผงาด อาจ หาญ สร้างตำนานตระการฟ้า แต่งเติม โลกศิลป์ ให้ผ่องพิณ โสภา ด้วยวิญ ญานท้า ทรนงเทิดคง ธรรม ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก ร้อยสำนักประชันแข่งใจ มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน ร้อยดอกงาม เด่นตระการ แย้มบานในดวง ใจ ชู่ ช่อ ธรรม สง่างาม ในนาม ศิลปิน รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้ รักสายฝน รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ รักตะวันตกดิน รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ให้ชีวีงามเงียบรักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร ภาวนาทุกชาติไปให้ได้เกิดมากับงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ที่ติดดิน และขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้นในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย ตราบสิ้นลม!.... ................................
27 พฤษภาคม 2551 00:30 น. - comment id 854025
เพราะคนซึ้งถึงรสบทกวี จึงมากมีสีสันและปัญหา อาจมิใช่ที่กวีมีชีวา แต่ภาษาทำให้ซึ้งในคำ อันรูป รส และกลิ่น เสียง มิอาจเลี่ยงหลงใหลใจชื่นฉ่ำ แต่กวีหวานไหวในลำนำ อาจจะทำให้เผลอพลั้ง ในบางคน
27 พฤษภาคม 2551 07:50 น. - comment id 854102
ยอดเยี่ยมครับ
27 พฤษภาคม 2551 08:22 น. - comment id 854114
เพราะบทกวีมีชีวิตนี่เอง พวกเราเลยหลงไหลบทกวี ใช่ไหมครับ ชื่นชมผลงานครับ
27 พฤษภาคม 2551 10:29 น. - comment id 854131
จากบทกลอนยอกย้อนตอนลิขิต ฝากความคิดจิตใจได้เสพสันต์ มากผู้คนวนเวียนเขียนเปลี่ยนกัน อ่านทุกวันทันกฎจดจารไป สวัสดีครับ มีชีวิตจริงๆครับ
27 พฤษภาคม 2551 11:23 น. - comment id 854144
บทกวีมีชีวิต อย่างน้อยอ่านก่อนคุณกุ้งก้ามกรามก็ได้ขำ ได้สาระ มีชีวิตชีวาเสมอนะคะ
27 พฤษภาคม 2551 12:01 น. - comment id 854154
บทกวีมีชีวิตเพราะเกิดจากจิตของกวี เช่นบทกลอนนี้ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของ กุ้งก้ามกรามเลยค่ะ
27 พฤษภาคม 2551 12:40 น. - comment id 854163
ภาพสวย กวีเพราะ ว่าแต่ว่า .. พร้อมเมื่อไหร่ นัดวันได้เลย ตอนนี้ต้องปั่นงานแล้วล่ะ งานสำรองคือ แบกของ รับรองว่า คราวหน้าเจอกัน อัลมิตราจะมีกล้ามล่ะ
27 พฤษภาคม 2551 15:22 น. - comment id 854235
เห้นด้วยคะบทกวีมีชีวิต จึงทำให้คนคลายเจ็บปวดได้ยามได้เสพมันต่อเนื่อง...พูดไรเนี่ยยยยยย
27 พฤษภาคม 2551 16:37 น. - comment id 854285
บทกวีมีชีวิตค่ะ เพราะเขียนจากสิ่งรอบกายบ้าง สภาพแวดล้อมบ้าง ตัวบุคคลบ้างหรือบางที ก็จากใจของคนเขียนบ้างค่ะ...
27 พฤษภาคม 2551 19:32 น. - comment id 854339
ทุกบทตอนจารจดด้วยรู้สึก จิตลึกลึกผูกพันตัวอักษร ทั้งศาสน์ศิลป์เรียงร้อยถ้อยบทกลอน ภาษางามเกินถอนจากถอยไกล อักษราสื่อสานด้วยใสซื่อ ทุกนามคือเพื่อนผองที่ร่วมใฝ่ รินรดหลั่งน้ำคำออกจากใจ จารึกด้วยหัวใจสอดไมตรี เพราะอักษรมีชีวิตที่ลิ้มรสด้วยจิต สวัสดีค่ะ พี่กุ้งก้ามกราม โชคดีค่ะ