ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง หากเจ้าหมองเจ้าหม่นสุดทนเหลือ เหตุพิษรักขวากหนามตำเป็นเบือ จึงจารเจือรอยร่องของหัวใจ จะว่าใจเจ้าง่ายหาใช่ที่ ด้วยเจ้ามีรักแท้ไม่แฉไฉ เจ้าไม่เคยแบ่งสรรปันผู้ใด จะโทษใครเล่าหนาคราตรอมตรม เมื่อใจถูกชอนไชไปจนทั่ว ใจจึงรั่วรานรักซ้ำหมักหมม มีบ้างไหมใจเจ้าไม่ระบม จะประหงมประคองใจอย่างไรกัน จะมีใครไหนบ้างล้างใจให้ รักษาแผลหัวใจหายโศกศัลย์ ชุปชีวีต่อเติมเสริมชีวัน ผดุงชีพคนไร้ขวัญมั่นภิรมย์ ร้องไปเถิดหัวใจเมื่อใคร่ร้อง หากทุกห้องหัวใจไร้สุขสม ร้องไปเถิดอาจคลายหายระบม อาจไม่ขมเกินไปในพรุ่งนี้
23 พฤษภาคม 2551 21:17 น. - comment id 852955
โอ้...น้ำตาหรือมาแก้ปัญหาใจ ร้องไห้ไปใครเลยจะรับรู้ ต่อไม่ได้แล้วคุณนรศิริ
24 พฤษภาคม 2551 05:39 น. - comment id 853025
นั่นซิคะ ร้องไปเถิด ให้มันล้างลูกตาล้างจิตใจ ให้หมด เหลือไว้แต่ความสุข สดใส
24 พฤษภาคม 2551 08:40 น. - comment id 853044
แด่ พี่ดวง คิดถึงเพลงของดาวใจ ไพจิตรค่ะ แต่ร้องมากๆตาบวมไม่สวยค่ะ ให้น้ำตาตกข้างในบ้างก็ดี จะได้กลั่นออกมาเป็น ถ้อยวลีลึกซึ้งรำพึงรำพันในห้องกลอนได้บ้างค่ะ
24 พฤษภาคม 2551 12:07 น. - comment id 853093
หยุดร้องเมื่อไร จะพบว่าโลกยังมีอะไร ให้ทำอีกเยอะเนาะ
27 พฤษภาคม 2551 13:25 น. - comment id 854187
ขอบคุณ คุณรินมากค่ะที่แวะเยี่ยม
27 พฤษภาคม 2551 13:26 น. - comment id 854188
ก็คิดว่างั้นแหละเผื่อบางทีจะดีขึ้น
27 พฤษภาคม 2551 13:27 น. - comment id 854191
ขอบคุณน้องนิจมากค่ะ พี่ยังนึกไม่ออกว่าใครร้องคุณดาวใจนี่เอง
27 พฤษภาคม 2551 13:28 น. - comment id 854193
ค่ะคุณปราณรวีคะก็หวังฟ้าหลังฝนน่ะค่ะ