ลูกรักจงประจักษ์น้ำคำพร่ำเฉลย ทุกคนเคยแพ้พ่ายอีกพั้งเผลอ ความชอกช้ำระกำทนทุกคนเจอ ใช่เพียงเธอเท่านั้นที่เผชิญ จงลืมวันฝันร้ายไหม้หมองหม่น ลืมทุกข์ทนหม่นหมางแลห่างเหิน อย่าให้มันแผดเผาเร้าใจเกิน จงก้าวเดินอย่าประวิงเพื่อชิงชัย ทุกปัญหาประดังมาหาทางแก้ ลูกไม่เคยอ่อนแอแน่ใช่ไหม ลูกแม่สู้ทุกทางอย่างมั่นใจ นั่นแหละใช่ลูกแม่แน่แท้เทียว ลูกของแม่คนนี้สิกล้าแกร่ง เจ้าเข้มแข็งดั่งศิลาอันหนาเหนียว ลูกไม่เคยอ่อนแอแม้นิดเดียว คราน้ำเชี่ยวเจ้าจงถอยคอยชิงชัย
22 พฤษภาคม 2551 01:09 น. - comment id 852326
สองมือจับ.....จูงมือ.....คือ.....ลูกรัก ภาระหนัก...เพียงใด แม่ไม่หวั่น เป็นเด็กดี ...จงตั้งใจ อย่างใฝ่ฝัน จะมีวัน เจ้าสบสุข ....ดั่งพรแม่ ลูกบอกว่า ..เพื่อแม่แพ้ บ่ ด้าย.... น่าดีใจมั๊ยคะ
22 พฤษภาคม 2551 01:51 น. - comment id 852332
แวะมาอ่านกลอนดีดีคะ
22 พฤษภาคม 2551 05:59 น. - comment id 852348
แด่ พี่ดวง หญิงสาวในรูปสวยจังค่ะ
22 พฤษภาคม 2551 06:50 น. - comment id 852350
ลูกคือสุดที่รักประจักจิต ลูกนั้นคือชีวิตของแม่หนา ลูกนั้นหรือเจ้าก็คือดวงตา ลูกจากมาแดนไกลใจแม้คอย แจมด้ยคน ครับ
22 พฤษภาคม 2551 10:05 น. - comment id 852375
กลอนดีมีคุณค่าคะพี่สาว..
22 พฤษภาคม 2551 19:46 น. - comment id 852547
ขอขอบคุณ คุณรินมากนะคะที่เป็นแรงใจให้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
22 พฤษภาคม 2551 19:48 น. - comment id 852548
ขอบคุณคณ มากนะคะ ที่แวะเยี่ยม
22 พฤษภาคม 2551 19:50 น. - comment id 852550
หวัดดีจ้าน้องนิจพี่ก็ว่างั้นแหละค่ะ
22 พฤษภาคม 2551 19:53 น. - comment id 852553
ขอบคุณ คุณ จ่าน้อยมากค่ะที่แวะชม จริงค่ะไม่มี อื่นใดจะเทียมเท่าลูกได้หรอกค่ะ