เมื่อพบกันยามที่ฟ้าสีโศก โลกทั้งโลกสับสนจนเกินฝัน อ้างดินฟ้ามารับรู้รักนิรันดร์ พร้อมตะวันดวงชีวาใกล้ลาลับ ในเส้นทางสายชีวีที่แสนสั้น ผ่านเพรงฝันมายาเกินนึกนับ รู้เห็นโลกเจนจบเกินติดกับ เพียงพร้อมรับชะตากรรมรู้ทำใจ ลิขิตพรหมดลบันดาลให้พานพบ จะจากจบเมื่อใดไม่หวั่นไหว อยู่กับรักปัจจุบันหวั่นไปไย เมื่อหลอมใจรวมกันพร้อมปันพลี กุมมือมั่นสู่แดนสวรรค์ที่ทอดรอ เพียรมิท้อสะสมบุญในชาตินี้ สบตากันยิ้มหวานเติมพลังชีวี รักได้เท่านี้โลกเมตตาให้เท่านั้นมิฝันไกล...! .................................................
20 พฤษภาคม 2551 15:11 น. - comment id 851693
สวัสดีค่ะพี่พุด..... รักอาจจะไม่ไกลเกินใจเรา แต่บางทีความจริงมันกลับสวนทางค่ะ.... หวังว่าพี่พุดคงจะสบายดีนะค่ะ....
20 พฤษภาคม 2551 15:44 น. - comment id 851717
20 พฤษภาคม 2551 17:50 น. - comment id 851773
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก... รักได้เท่านี้... ทำได้เท่านี้ หัวใจหนึ่งพึงรักได้เท่าที่มี... อยากให้รักนี้สดใสในหัวใจเสมอไป พี่พุดสบายดีนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ
20 พฤษภาคม 2551 21:36 น. - comment id 851841
มีรูปภาพสวย ๆ มาให้ดูแจ่มดีครับ แม้จิตใจปรารถนามหาศาล ยากจะผ่านวาสนาที่ปรากฏ ไม่อาจสมมุ่งหมายมโนรถ บทกำหนดให้เล่นเป็นตามดวง
20 พฤษภาคม 2551 22:39 น. - comment id 851870
น้องwhitelily .... น้องโคลอน.... น้องแมงกุ๊ดจี่.... ชัยชนะ.... ซึ้งใจทุกดวงใจค่ะ ที่มีน้ำใจมาเยี่ยมนะคะ ราตรีนี้ ที่บ้านพี่พุดพายุพัดแรงมาก จนต้นจำปีสูงใหญ่ไหวเอนแทบโค่นค่ะ พาให้คิดถึงวิกฤตโลกร้อน ที่ทำให้เกิดพายุ ลมแรง แล.. น้ำท่วม และอย่างน่าสะพรึงกลัวขึ้นทุกวันค่ะ สำหรับชัยชนะนั้น ดีใจเหลือเกินค่ะ ที่กลับ*คืนเรือนมาให้รับขวัญ*อีกครั้งครา ลำน้ำน่าน อยู่ที่เวียตนามค่ะ ไปทำงานเพื่อชาติค่ะทางด้านสาธารณสุข เค้าชอบบ่นถึงค่ะว่าคิดถึงพี่ชัยชนะ นะ ด้วยรักนะคะ>
20 พฤษภาคม 2551 22:59 น. - comment id 851874
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
20 พฤษภาคม 2551 23:06 น. - comment id 851878
ถนอมรักถนอมใจดั่งญาติผู้ใหญ่ รัดจักงดงามและนุ่มนวลตลอดไป วิมานรักวิมานใจอยู่ตรงหน้าเสมอไป อย่าหวั่นไหวให้ใจร้อนรุ่มอยู่ใยเล่า นับแต่นี้รักนิรันดร์ได้ตั้งอยู่... เช่นนี้ตลอดไป......
20 พฤษภาคม 2551 23:15 น. - comment id 851883
น้อง..รัมณีย์ ที่รัก คุณทวารวดีที่เคารพ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ คำของคุณทวารวดี ตีความประมาณว่า ความรักนั้นต้องเกรงใจ และให้เกียรติซึ่งกันและกัน ประดุจดั่งญาติผู้ใหญ่ แต่จริงๆแล้วรักเหนือกว่ารักคือ รักที่เข้าใจ อภัย เมตตา กัน ซึ่งคงต้องใช้วันเวลา และให้ดินฟ้าเป็นสักขีพยาน ว่าความเข้าใจนั้นจะมั่นคงยาวนาน จนตามมาให้สองดวงใจได้หลอมรวม จิตไปตราบชั่วนิจนิรันดร์ค่ะ