หนทางแห่งกวี

ผ้าขี้ริ้ว

๔
     ทิ้งสายลมให้หยุดนิ่งไม่พริ้วพัด    
เงียบสงัดเย็นเยียบทุกเส้นเสียง
แสงกระจ่างชวนใจใหลเรียง
ยลสำเนียงแว่วว่างในภวังค์
    ไม่อาลัยในโลกโศกเศร้า
เก็บความเขลาซ่อนไว้ในที่ขัง
แม้นนิพานกองอยู่ยังชิงชัง
ไม่เคยคลั่งหลงใหลยินดี
      ขอเดินเล่นท่องไปในวัฏฏะ
เรียงอักขระเป็นจังหวะเป่าสี
สร้างภาพแปลคำทำดนตรี
ซึมซดบทกวีซาบทรวง
      สังเวยสัจด้วยศรัทธา
ปฏิญญาแกร่งกล้าลือสรวง
ไม่เคยหวังวิญญูสถิตเป็นดาวดวง
ขอเพียงทวงทำนองทุกค่ำคืน
      ไม่กระหยิ่มยิ้มย่องในพระศาสนา
ลืมมรรคาอริยะขัดขืน
เสพแสงดาราดุจไฟฟืน
กลืนกินหมดสิ้นกลิ่นเดือน
                            ผ้าขี้ริ้ว				
comments powered by Disqus
  • หนุ่มน้อย.

    17 พฤษภาคม 2551 13:09 น. - comment id 850795

    เยี่ยมมากครับ
    36.gif36.gif36.gif
  • กชมนวรรณ

    18 พฤษภาคม 2551 10:13 น. - comment id 851020

    1.gif
  • บนข.

    18 พฤษภาคม 2551 19:46 น. - comment id 851184

    อืม..จะเรียกว่าเป็นอหังการ์แห่งกวี ได้มั๊ยเนี่ย....59.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน