.... เจ้าแก้มอิ่มยิ้มนะจะต้องยิ้ม แม้ใจปริ่มปวดปร่าเจ้าอย่าหมอง เศร้าเพียงไหนจงปล่อยให้น้ำตานอง ถึงร่ำร้องจงสู้ไว้ใจดีดี รู้นะว่าเจ้าเศร้าเขาไม่สน เจ้าทุกข์ทนท้อแท้พ่อแม่หนี นานเท่าใดใจร้าวรานผ่านวันปี ที่ไม่มีทั้งพ่อแม่แลเหลียวมอง อย่าไปอยากรู้เลยแม้เคยอยาก ให้รู้ไว้ใครรักมากหากเจ้าหมอง เหตุผลใดอย่าใส่ใจเก็บไปมอง เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไม่ต้องจำ เจ้าแก้มอิ่มรู้ไหมใครรักเจ้า มีรักเท่าดาวบนฟ้าที่คราคร่ำ รักที่ไร้สิ้นสุดไม่หยุดทำ รักจนล้ำขีดขอบไว้ปลอบใจ หากรู้แล้วยิ้มหน่อยคอยอยู่นะ อย่าเลยละรอยยิ้มที่อิ่มใส แก้มพองเหมือนซาลาเปาเอ้าทำไง ไหนไหนไหนช่วยทำหน่อยจะคอยดู...
2 มีนาคม 2545 16:31 น. - comment id 38160
เจ้าแก้มอิ่ม..ยิ้มมาก ๆ นะจ๊ะ
2 มีนาคม 2545 17:50 น. - comment id 38184
ตอนแรกเศร้านิด ๆ พออ่านจบแล้ว ชื่นชมคนเขียนที่หยิบมาเขียนได้น่ารักมากเลยจ้ะ
2 มีนาคม 2545 18:54 น. - comment id 38215
น่ารักจ้า...แต่เศร้าจัง.... T_T
2 มีนาคม 2545 19:03 น. - comment id 38224
ช่ายค่ะ น่ารัก แต่เศร้า {_ _}~~
2 มีนาคม 2545 21:51 น. - comment id 38260
อ่านกลอนแล้วคิดถึงข่าวที่พ่อยิงแม่ตายแล้วยิงตัวเองตายต่อหน้าลูกสาวเลยค่ะ รู้สึกมันหดหู่ จริงๆ