จำเรียงกานท์จารกลอนสุนทรสร้อย โอ้ว่าดาวคราวเคลื่อนคราเดือนคล้อย เหมือนพิไรให้คอยน่าน้อยใจ ยามคืนแรมแต้มดาวมาพราวพร่าง เดือนอำพรางร้างนวลฉันหวนไห้ มองหาแสงแห่งโสมประโลมใจ วอนฟ้าช่วยอวยชัยให้ฉันที พอผ่านวันผันเวียนเปลี่ยนความคิด นึกเชยชิดติดใจในแสงสี หลงรักดาวลืมเดือนเพื่อนราตรี รักปักใจไม่มีที่จะคลาย ยึดเอาดาวคราวแจ่มมาแต้มจิต ฝากรักรุ่มจุมพิตไม่คิดหน่าย ฝากคำครวญสรวลสันต์มิวันวาย ฝากสัญญาว่าหมายแต่พรายดาว พอพ้นสุขทุกข์ท้นมาหล่นทับ ดาราดับลับหล้าเวหาหาว ศศิธรจรกระจ่างมาพร่างพราว ตะลึงงันจันทร์ขาวปวดร้าวแท้ แสนเสียดายเดือนเพ็ญเห็นอร่าม เมื่อหมดงามหวามใจไม่แยแส หลงดาราตราจิตไปติดแจ ลืมดวงแขแผ่ผายอยู่พรายเพ็ญ แสนเสียดายเดือนเพ็ญอันเด่นรัศม์ หลงกำหนัดทัดดาวคราวทุกข์เข็ญ หวนประโลมโสมสาดแสงหยาดเย็น ก็กลับเป็นเช่นชู้หดหู่เอย ฯ
3 พฤษภาคม 2551 17:20 น. - comment id 845813
เพราะดีนี่ครับ
3 พฤษภาคม 2551 20:54 น. - comment id 845882
ผังมันเป็นยังไงครับนี่ ลองอ่านๆไปเหมือนแร๊พยังไงไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆครับ รบกวนพี่ช่วยเขียนผัง หรือบรรยายวิธีการแงการอ่านให้ฟัง ผมจะขอบคุณมากครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
3 พฤษภาคม 2551 22:08 น. - comment id 845912
ม่วนแต้ๆเจ้า
4 พฤษภาคม 2551 01:09 น. - comment id 845930
เพราะดีครับ คิดถึงใจถ้ารักใครหลาย ๆ คน เหมือนเป็นใจเจ้าชู้ดูจะแย่ ขอรักเธอใจเดียว ไม่เปลี่ยนแปร ให้เป็นรักรักแท้ตลอดไป