....เพลงยาวใจเปลี่ยว ๑
"เพชรสังคีต"
"เพลงยาวใจเปลี่ยว ๑"
น้ำค้างพรมลมลิ่วมาฉิวชื่น
หอมราตรีที่บานสคราญคืน
พอให้ฝืนใฝ่หาต่างยาใจ
อยู่เอกาครานอนทอดถอนจิต
ถึงจุมพิตคิดครวญเจียนหวนไห้
นึกถึงหน้าสุดสงวนยวนฤทัย
ฤๅป่านนี้จะหลับไหลไปแล้วน้อง
ถึงยามนอนเจ้าจะวอนมาหนุนตัก
ถึงยามหยอกเจ้าจะผลักแล้วจักถอง
ถึงยามกอดเจ้าอ้อนออดแอบตระกอง
ถึงยามร้อนเจ้าร่ำร้องให้พัดวี
พอสไบเบี่ยงคล้อยลอยหลุดร่วง
กำซาบทรวงพวงพุ่มปทุมศรี
พอนางแอ่นแล่นลัดพนาลี
แทบหยาดยางโลกีย์ลงพร้อมกัน
ฉาฉาช้า การเวกจะร่ำร้อง
ไพเราะเพียงเสียงซร้องโสตสวรรค์
ครืนครืนครืน อโณดาตจะสาดจันทร์
กระฉอกชื่นคืนวันอันเริงรมย์
โอ้ว่าป่านฉะนี้เจ้าน้องน้อย
หวนละห้อยคอยชิดสนิทสนม
เพียงพ้นคืนสุขอื่นไม่ชื่นชม
เท่าสุขพี่สู่สมภิรมย์พลี
หากให้พี่คอยหาแล้วมาหาย
คงต้องตายแม้ร้างห่างยาหยี
กุญแจใจใครเล่าขังทั้งกายี
มิปล่อยพี่ก็คงตรมขื่นขมเอย ฯ