ใต้ร่มรัตน์เรืองรอง...ธารทองบุญ...!

พุด

ในโบสถ์วัดศรีสุดารามยามฝนพรำ
ท่ามคืนค่ำเงียบงามแสนสงบ
ตะวันแรงลารอนไร้แสงพลบ
ฝากบทจบนิยามโลกย์โศกสิ้นรัก
เส้นทางสีขาวพราวพิสุทธิ์
สู่วิมุติหลุดพ้นทุกข์แอกหนัก
ทิ้งไว้เบื้องหลังเดินตามรอยศรัทธาภักดิ์
ในร่มรัตน์เรืองรองธารทองบุญ
ดวงดอกพิกุลกรุ่นกำจายมาพรายพร่าง
แสงกุศลส่องสว่างกลางดวงจิตทิ้งวายวุ่น
หนึ่งชีวิตนิดน้อยคอยสร้างเสบียงบุญ
พบยอดพุทธคุณดั่งอัญมณีพลีสิ้นแล้ว
ได้ผ่านพบจบสิ้นทั้งทุกข์สุข
รานร้าวรุกหมองหม่นจนพบแก้ว
ใสงดงามกระจ่างแจ้งแสงพราวแพรว
งามผ่องแผ้วตระการเย็นเป็นนิรันดร์....!


เทียนทองทอแสง วะวูบไหว
ส่องประกายวาววามพราวพร่าง
กระจ่างแจ่มกระทบ..
*พระพักตร์พระพุทธประธาน*
ในโบสถ์คร่ำวัดศรีสุดาราม
แรงลม....
พัดหยาดพระพิรุณสาดสายพรายพร่าง
ในท่ามโลกแล้งร้อน ให้ผ่อนเย็น
ในยามตะวันชิงพลบ
หนึ่งดวงใจหลบสายฝนธรรมชาติ ธรรมดา
จากหยาดน้ำค้างฟ้า จากทุกข์พายุใด
หวังทุกข์หยดน้ำตาในรอยใจจักแปรสลาย
มลายหายวับไปตามแรงศรัทธา 
ตามรอยบาทองค์พระศาสดา
พลีดวงวิญญาญ์ในภพชาติหนึ่งนี้
อุทิศพลีสิ้นแล้ว ...
ให้แสงแก้วได้ส่องสว่าง
นำทางใจให้พบกระจ่างใสไสวว่าง 
รู้วาง รู้ปล่อย 
รู้ว่าหนึ่งลมหายใจในหนึ่งชีวิตนิดน้อยนี้นั้น
ช่างแสนสั้นนัก
วันคืน ผันผ่านพ้น พาให้พบทุกข์บทเรียน
สอนสัจจธรรม
สอนให้เข้าใจ ความเป็นไปในวิถีธรรม
ที่จักเป็นธรรมดาเช่นนั้นเอง
สอนให้มี...
ศีล สมาธิ ปัญญา 
ด้วยโชคดีนักหนาที่ได้เกิดมา
ใต้ร่มรัตน์ ฉัตรเพชร ในแผ่นดินสุวรรณภูมิพุทธ
และ...
ได้เพียรเพาะบ่มจิตพัฒนาเพื่อพาตัวเอง
เข้าสู่ร่มผ้ากาสาวพัตร์ 
อันคือ*ฉัตรมณีทิพย์*
ที่หยิบยื่นความสงบร่มเย็นเป็นสุขให้ตราบกาล
ได้พบความเป็นนิรันดร์สุข อันคือความหลุดพ้น
จนพบ...
ความว่าง กระจ่างจิต เป็นนิจนิรันดร์ปิติเกษม..!
........................................................