หน้าส่วนตัว
ฟากฟ้ายังใหญ่กว้าง เกินเปรียบ เกินเปรย
ผืนแผ่นดินนิ่งเฉย แกร่งกล้า
สายลมล่องอย่างเคย อย่างเช่น วันวาน
ผันผ่านจนใจล้า ผ่านพ้น คืนวัน
หยาดน้ำตาหลั่งรด ปลอกหมอน
ใจพร่ำร่ำอาวรณ์ ปริ่มสิ้น
นั่งคุกเข่าอ้อนวอน อย่าจาก กันไกล
ใจฝ่อลงเกลือกกลิ้ง ร่ำไห้ อาดูร
น้ำตาลูกผู้ชาย หลั่งเป็นสายท่วมใบหน้า
ยิ้มฝืนทั้งน้ำตา ไม่ควรค่าต้องอ่อนแอ
วันนี้ต้องจำห่าง มันอ้างว้างมันท้อแท้
ใจเธอเปลี่ยนผันแปร ไม่คงแน่ไม่คงเดิม
ชีวิตยังต้องอยู่ ผิดเป็นครูจะส่งเสริม
เมื่อล้มเราก็เริ่ม ฝันคอยเติมพลังใจ
แม้เธอจากไปลับ เราก็หลับรอวันใหม่
เพื่อรอวันสดใส รอวันใหม่...ที่ไม่มีเธอ
แขม่วแมน 24 เม.ย. 2551 20:46 น. - ID 114508 
923
1
0
25 เมษายน 2551 13:26 น. - comment id 842882
สวัสดีค่ะคุณแขม่วแมน ชีวิตเหมือนภาพขาด ทั้งเป็นทาสของคำสั่ง จิตจึงยากหยุดยั้ง เติมความฝันทุกเวลา วันหนึ่งเราอาจสม ได้คู่ชมสมห่วงหา วันนี้แม้เจ็บปร่า ถือเสียว่าคือควันจาง ดิ้นรนอย่าหยุดพัก ต้องได้รักสมใจสร้าง หนทางและหนามขวาง คือข้อสอบต้องทำไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
