** วิมานชมพู ** สุรีย์ลับหวนพรากจากสิ่งรัก หทัยจักมอบไว้มลายสูญ เหลือแค่หนึ่งซึ้งไว้ในอาดูร สุดเกื้อกูนหมุนเวียนเปลี่ยนน้ำใจ ยืนมองน้ำซาดเซาะเลาะแก่งหิน แว่วได้ยินวิหคร้องก้องเสียงใส ลมโชยแผ่วพัดผ่านซ่านภายใน ก่อนเคยได้เคียงครองปองภิรมย์ เบื้องหลังภาพชมพูเข้าสู่หมอง ช่วยหมายตรองประดิษฐ์คิดสู่สม เป็นเรือนรักประจักษ์ไว้ในอารมณ์ เพื่อหมายชมทะเลหวานสู่รัญจวน ด้านข้างเป็นภูผาพนาสณฑ์ ผกาหล่นเรียงรายคล้ายกำสรวล บ้างชูช่อหอมกลิ่นโรยรินชวน สร้างอบอวลใฝ่จินต์ถวิลนาง เสียงวิหคโผผินยินเสียงร้อง แผ่วทำนองสู่สมภิรมย์ขจ่าง เสียงล่วงรินน้ำไหลในข้างทาง แสงสว่างระยิบพรายสลายเงา ใบหน้าหนึ่งผุดลอยคล้อยความคิด ผ่านห้วงจิตล่วงลอยคล้อยอับเฉา หวานระรื่นชื่นยิ้มพริ้มพักตร์เพรา แนบทรวงเนาหวานซึ้งตรึงดวงจินต์ เหลือแค่เพียงความจำย้ำผ่านซ่าน มองน้ำผ่านเซาะแก่งแห่งถวิล คงเหลือไว้แต่เพียงน้ำใจกวิน ดั่งนรินทร์สิ้นหวังบัลลังก์ทอง เหลือบแลบ้านหลังน้อยกลอยสวาท วิมานวาดชมพูเคียงคู่สอง เธอมาม้วยทิ้งไว้ในเรืองรอง เหลือเงาน้องฝากไว้ให้คะนึง. *** แก้วประเสริฐ. ***
20 เมษายน 2551 13:03 น. - comment id 840919
สวัสดีค่ะ ภาษาสวยมากค่ะ ชอบจัง ซึ้งและก็เศร้า ขอชื่นชมในผลงานนะค๊ะ
20 เมษายน 2551 13:50 น. - comment id 840937
สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณครูแก้ว วิมานชมพูนี่งดงามจริงๆนะคะ ถ้ามีน้องนางมาเคียงข้างด้วยก็ จะเป็นวิมานในแดนดินจริงๆค่ะ ขอบคุณค่ะสำหรับข้อแนะนำ แก้ไขแล้วค่ะ
20 เมษายน 2551 14:20 น. - comment id 840950
แด่ คุณแก้วประเสริฐ วิมานนี้สีชมพู ค่าแห่งรักงามหรู (เพลงค่ะ คุณรวงทอง ชอบฟังค่ะ) ขอให้มีความสุขกับวิมานสีชมพูนะคะ จาก คนอยู่รังนกสีฟ้าค่ะ
20 เมษายน 2551 18:41 น. - comment id 841023
ใช้หัวใจวาดวิมาน มักสวยจนเราไม่อยากตื่นนะคะ คุณแก้วประเสริฐ [ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
20 เมษายน 2551 19:24 น. - comment id 841039
สวัสดีค่ะคุณครู เริ่มต้นเป็นวิมานที่สวยงามน่าอยู่มากเลยค่ะ แต่ทำไมตอนจบไม่มีความสุขเลยล่ะคะ วันนี้ร้อนมากไหมคะ...ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ จะได้ไม่เครียดมาก.. ขอให้คุณครูและครอบครัวมีความสุขมากๆนะคะ จิตรำพัน
20 เมษายน 2551 21:06 น. - comment id 841067
คุณลุงแก้ว แหม หวานแหวจังเลยครับ อ่านแล้วอยากมีวิมาน สีชมพูสักหลัง งดงามมากครับ
21 เมษายน 2551 00:38 น. - comment id 841104
วิมานใจ ใสสว่าง กระจ่างพักตร์ สวยสลัก ยากนัก จักหาเหมือน ชมพูหวาน สานรอย คอยย้ำเตือน ดั่งดาวเดือน เหมือนฝัน อันพริ้มเพรา วิมานงาม เพราะความรัก ประจักษ์ไว้ รองรำไพ พิไลล้ำ งามเสลา ฤาเทวา มาพิมพ์พาย ให้สองเรา ดูอ่อนเยาว์ เคล้าฝัน บรรจงจินต์ วิมานรัก ฝากฝัน ปันแหล่งหล้า เสกสรรมา รอราเธอ เสมอสิ้น ปานวาดเสก เฉกวิมาน กลางลานดิน เรืองระริน รัศมี สีชมพู
21 เมษายน 2551 02:44 น. - comment id 841123
เศร้าตอนจบอีกแล้วเหรอคะคุณครู แหม อ่านแล้วเกือบร้องไห้ตามไปด้วยเลย ช่วงนี้อากาศแปรปรวนไปหมด เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออก คุณครูรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
21 เมษายน 2551 03:51 น. - comment id 841138
21 เมษายน 2551 08:35 น. - comment id 841179
สวยงามอีกแล้วคะคุณลุงแก้ว สบายดีเจ้าคะ
21 เมษายน 2551 09:23 น. - comment id 841213
:) เป็นความทรงจำที่น่าประทับใจน่ะค่ะ หวนคิดทีไรก็ซึ้งเมื่อนั้น..
21 เมษายน 2551 12:43 น. - comment id 841300
คุณ นัน ทัชพร สวัสดีครับ เรื่องนี้อันที่จริงผมจะคิดแต่งเป็น เรื่องสั้นลงไว้ครับ แต่อากาศร้อนมากกลัวอารมณ์ จะเขียนไปไม่รอด เลยเอามาแต่งเป็นกลอนไว้ครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 12:46 น. - comment id 841303
คุณ ช่ออักษราลี สวัสดีจ้าศิษย์รัก ครูมักจะเข้าไปดูผลงานเสมอ หากอนุโลมได้ก็ปล่อยไปให้แก้ไขกันเอง หากผิดมาก ครูก็จะท้วงติงบ้างจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 12:49 น. - comment id 841305
คุณ ไหมแก้วฟ้าสีคราม ครับผมก็เคยฟังมาเหมือนกันแต่นานแล้ว แต่ที่เขียนนี่ไม่เกี่ยวกับเพลงเลยครับ เอาว่าเป็น วิมานเหมือนกันก็แล้วกันนะครับ จะเล็กหรือใหญ่ ไม่สำคัญขอให้เป็นบ้านเราก็สุขใจครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 12:51 น. - comment id 841306
คุณ โอเลี้ยง ครับส่วนใหญ่แล้วผมจะใช้ใจในการเขียน กลอนเสมอครับ ดีบ้างไม่ดีบ้างก็แล้วแต่อารมณ์ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 12:56 น. - comment id 841308
คุณ จิตรำพัน ฮ่าๆๆเพราะการใช้ใจเขียนนี่แหละมักจะ ระบายในสิ่งที่ซ่อนเร้นออกมา เพราะเหตุก่อนนั้น ครูมักจะประสพแต่ความสูญเสียมามากกระมัง ฉะนั้นกลอนจึงออกมาแบบนี้เสมอจ๊ะ ขอบใจมาก ที่ห่วงใยสุขภาพจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 12:58 น. - comment id 841310
คุณ ไร้อันดับ ส่วนมากก็มักจะเป็นแบบนี้แหละครับ คือ รัก โศก ซึ้ง เศร้า ในอารมณ์ที่หลากหลายครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 13:00 น. - comment id 841312
คุณ scarlet ขอบคุณในกลอนที่ฝากไว้ได้อย่างงามครับ หากว่างๆแวะมาเยี่ยมอีกนะครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 13:03 น. - comment id 841314
คุณ การัณยภาส การเขียนกลอนด้วยจิตใจนั้นมันมักจะเป็น แบบนี้แหละจ้า เพราะจะฝากไว้ในอารมณ์ก่อนเก่า เสมอ แต่ว่าครูเองก็ชอบเล่นบทเศร้าอยู่แล้วหรือ เหตุผ่านชีวิตที่เศร้าสร้อยมาเกือบทั้งชีวิตก็อาจจะ เป็นได้จ้า อีกประการหนึ่งเพื่อระบายสิ่งต่างๆ ที่เก็บไว้ให้ออกมาให้หมด เพื่อความสบายใจจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 13:11 น. - comment id 841319
dear silver snitch love miss you same kaewprasert
21 เมษายน 2551 13:14 น. - comment id 841320
คุณ พิมญดา ผมเองก็เขียนได้แบบนี้แหละครับเป็นส่วนใหญ่ เพราะมุ่งหมายเพื่อระบายอารมณ์กับสนุกสนาน เท่านั้นแหละครับ ที่จริงผมต้องการจะแต่งเป็น เรื่องสั้นแต่อากาศร้อนมากร่างกายไม่ค่อยจะดี เลยเปลี่ยนมาเป็นกลอนครับ วางแนวไว้แล้วเลย ต้องเปลี่ยนกระทันหันครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 13:18 น. - comment id 841322
คุณ กุ้งหนามแดง กุ้งที่รักนานแล้วซินะไม่ได้เจอกัน แต่ภาพ ความหลังผมยังจำได้เสมอถึงการเรียกของคุณให้ นั่งข้างๆคุณ ผมปลาบปลื้มใจจนกล่าวอะไรไม่ออก ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 เมษายน 2551 17:53 น. - comment id 841437
วิมานของลุงแก้วนี่ ถ้าไปอยู่สงสัยตัวเบา เหมือนลอยอยู่ในความฝันแน่ๆ
22 เมษายน 2551 09:15 น. - comment id 841643
หวานนนนนนน ไล่ลมร้อนเลยค่ะลุงแก้ว ...เที่ยวสงกรานต์มาสนุกมั้ยคะ ..