คนบนดอยคอยรออย่างท้อแท้ เฝ้าชะแง้แลเหลียวเปลี่ยวใจหา น้ำตารินร่วงหล่นท้นอุรา หยาดหยดมาแดนดินถิ่นดงดอย คนใต้หอบหัวใจดอยไปสิ้น น้ำตารินหลั่งรอท้อเหงาหงอย ทั้งคืนค่ำย่ำรุ่งมุ่งแต่คอย หัวใจดวงน้อยน้อยเจียนแหลกราน วอนสูรย์จันทร์ฟากฟ้าพานำข่าว กระซิบเพียงแผ่วเบาแล้วเล่าขาน ว่าสาวดอยคอยรอทรมาน ให้อดีตวันวานหวานมาคืน คนบนดอยคอยรอพ้อไร้หวัง หากคนใต้ชิงชังจงอย่าฝืน เจ็บปวดช้ำสุดระกำกล้ำกลืน ยังยั้งยืนยืนคอยบนดอยลาน
นรศิริ 9 เม.ย. 2551 12:09 น. - ID 114124 
808
1
0
20 เมษายน 2551 23:42 น. - comment id 841097
กลอนบทนี้เขียนขึ้นจากส่วนลึกของหัวใจจริงๆ จริงๆ ไม่มีวันที่จะลืมคนที่นั่นได้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
