ทุกครั้งที่ต้องเอ่ยลา น้ำตารินไหลลงมาไม่อาจฝืน ได้แต่หลบหน้า กลืนก้อนน้ำตากลับคืน ฝืนยิ้ม ทำหน้าระรื่น เก็บความขมขื่นไว้..ข้างใน เพราะไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ ไม่อยากสร้างข้อแม้ให้เธอหวั่นไหว บอกตัวเอง..ต้องยอมรับ..ความเป็นไป เมื่อเลือกที่จะรักบนความไกล.. ..ต้องไม่ยอมให้หัวใจแพ้ระยะทาง