เมื่อโลกนี้..ไม่มีมนุษย์

กะลาสีเบจ

       ใช่นิยงนิยายบรรยายอ้าง
ใช่การ์ตูนเล่มละสตางค์ที่เพ้อฝัน
เมื่อโลกนี้..ไม่มีมนุษย์ทุษทัณฑ์
ท้าประชันธรรมชาติพิฆาตดุล
คงไม่ต้องรอนานถึงกาลหน้า
ความเก่งกล้าอหังการผ่านสมุน
ในไม่ช้าคงสลายมลายจุน
ตามโทษทุนธรรมชาติฟาดลงทัณฑ์
กรรมหนาแท้มนุษย์สุดประเสริฐ
คิดชูเชิดชูคอหนอชนชั้น
กำพืดเจ้าแค่ลิงค่างกลางไพรวัลย์
ชะตาสั้นเส้นขาดเจ้าวาดเอง
เคยกระทำย่ำยีธุลีฟ้า
เซ่นสังเวยผืนป่ามาข่มเหง
เอาเทคโนฯรุกล้ำมิยำเกรง
ร่างบรรเลง"ป่าปูน"บนมูลดิน
ธรรมชาติสุดทนจนเกินอิ่ม
เคาะสนิมพยาบาทกวาดให้สิ้น
ร่างมนุษย์จงสาบสูญอาดูรดิน
ถึงเวลาคืนกลิ่น..ถิ่นดำบรรพ์
พลังงานทุกหลุมขุมขับเคลื่อน
หยุดเขยื้อนขยับสดับฝัน
เมื่อขาดคนควบคุมรุมดึงดัน
ชะงักงันตลอดบ่วงห่วงคล้องคลอ
แสงสว่างศิวิไลซ์ในโลกหล้า
ดับทันตาตึกร้านทั้งบ้านหอ
เคยส่องแสงท้าจันทร์ประชันทอ
แล้วไหนหนอแสงเดิมเหิมอวดดี
สายแม่น้ำทะเลเห่เกรี้ยวกราด
ทยอยเพิ่มปริมาตรผงาดผลี
จากตลิ่งคลืบคลานฐานธานี
จนล้นปรี่ท่วมทับ..ลับบาดาล
หาก..ความพินาศเปรียบเช่นโดมิโน
เบี่ยงเซโซสะกิดเรียงเพียงล้มผ่าน
ยามสิ้นเงาตัวสุดท้ายล้มหงายคลาน
ทุกทุกสิ่งต้องอันตรธาน..ลานลับไป
......กะลาสีเบจ (๕ เมษายน ๒๕๕๑)