พฤติกรรมผ่านมาระอาแท้ อยากจักแก้วิสัยใครบางคน ให้เวลาเนิ่นนานวันผ่านพ้น เกินจะทนยังเป็นเช่นนั้นมา... ทุกครานิ่งอดทนเก็บหม่นหมอง ใยกลับมองแค่ขำขันเรื่องหรรษา พบข้อมูลเผลอจีบใครยามไกลตา ร้าวอุราเจ็บแปลบแสบดวงมาน... ไม่อยากทุกข์หมองครองความเศร้า ไม่อยากเขลาทุกคราวมันร้านฉาน ไม่อยากเป็นคนรับกรรมน่ารำคาญ ไม่อยากหาญคิดเป็นเช่นของตาย... ควรปล่อยปลาในสระชำระล้าง ขอสะสางเลือนลบจบความหมาย จากนี้ใจเปล่าเปลี่ยวว่างเดียวดาย หยุดขวานขวายมีรักให้หนักทรวง.... จงไปดีมีสุขทุกสถาน เรื่องเคยผ่านไม่เป็นไรอย่าได้ห่วง เรื่องหัวใจเคยหวังซื้อไม่ถือทวง เรื่องทั้งปวงเคยวาดแค่พาบพัง...
28 มีนาคม 2551 19:02 น. - comment id 835440
สงกะสัยต้องเอาธรรมะเข้าข่ม ปล่อยให้เป็นไปตามกรรมเนอะ แวะมาเยี่ยมจ้าไม่ได้มาบ้านกลอนตั้งนาน สบายดีนะคะ คิดถึงคะ
29 มีนาคม 2551 12:40 น. - comment id 835523
ปล่อยมาเลยจ้า พี่กำลังเตรียมเกลือกับไหไว้หมักปลาร้าพอดีเลย
29 มีนาคม 2551 20:44 น. - comment id 835574
ปล่อยไปในสิ่งที่ต้องการได้ อิอิ อย่าปล่อยเรา นะมะกรูด แก้วประเสริฐ.
30 มีนาคม 2551 10:47 น. - comment id 835655
น่าอึดอัดเนอะ
30 มีนาคม 2551 15:53 น. - comment id 835698
บางครั้งสิ่งที่คิดว่าใช่กลับไม่ใช่ซะงั้น แต่บางสิ่งที่คิดว่าไม่ใช่กลับเข้ากันได้ดีกว่า ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกครับ ไปๆมาๆก็กลับ มาจับมือกันเหมือนเดิมก็มีครับ..อย่าคิดมาก
30 มีนาคม 2551 18:39 น. - comment id 835724
มาช่วยปล่อยอีกคนค่ะ... คิดถึงค่ะ สบายดีนะคะ...
30 มีนาคม 2551 22:56 น. - comment id 835765
ได้น้ำใหม่โผผลุดหลุดจากสระ เธอยอมละปล่อยวางไม่ขวางกั้น ถูกขังลืมเก็บไว้เสียนานวัน คงไล่ตามเขาไม่ทันคนบ้านกลอน ถูกจำขังคุกมืดปิดสนิท แม้จะคิดยังยากมากเรื่องหลอน ตั้งหลายครั้งหลายครากล้าวิงวอน เธอใจอ่อนปล่อยไปไม่เอาความ ว่าแต่ว่า ไม่รู้จะไปทางไหน ดวงตาก็เหมือนมืดบอดมองทางใดก็เห็นแต่มะกรูดคนเดียว ใจทุกห้องก็มีแต่มะกรูดจับจอง ถึงปล่อยก็คงไปไม่เป็นแล้วละ
31 มีนาคม 2551 14:42 น. - comment id 835917
จะปล่อยวางขว้างทิ้งทุกสิ่งสรรค์ แล้วใครกันหนาวเหน็บต้องเจ็บช้ำ มือสองมือเคยประสานหวานใจจำ ทุกข์ระกำตาละห้อยเธอปล่อยไป ไม่มีตาจะจ้องมองหญิงอื่น ไม่เคยชื่นสาวแส้แม้สวยใส ไม่เอ่ยคำพร่ำรักกับสาวใด ไม่รักใครนอกจากเธอเพ้อคนเดียว ปล่อยฉันไปแล้วจะให้ไปที่ไหน ไม่มีใครเขาจ้องจะมองเหลียว มิเคยคบสนิทสนมใครกลมเกลียว คงเปล่าเปลี่ยวหลงทางร้างรักจร ไม่อยากวอนเมตตาให้ปราณี หนุ่มคนนี้ให้ผิดเป็นครูสอน แม้ไม่รักผลักไสไม่อุทรห์ อุทาหรซึ้งใจไปจนตาย คงจะเห็นแล้วว่า อนาคตคงมืดมน จากเลขศูนย์กว่าจะเต็มร้อยคงรอไม่ไหวแล้ว