คืออาชญากร

ตราชู

คืออาชญากร
(ผมได้แรงบันดาลใจจาก บทกวี ผู้สร้างอาชญากร ประพันธ์โดย ท่านทวีปวร ในหนังสือ จงเป็นอาทิตย์เมื่ออุทัย และงานกวีนิพนธ์สะท้อนสังคมของกวีหลายท่านครับผม)
	เมื่อหลายแหล่งแบ่งแยกอย่างแตกต่าง
สังคมสร้างค่านิยมสุขสม สวย
คนปองเงินเดินงงลุ่มหลงงวย
อยากร่ำรวยหรูหราหรรษาสราญ
	ใครมือยาวสาวไส่เก็บไว้สิ้น
พูนทรัพย์สินผ่องใสสุขไพศาล
ใครมือสั้นศัลย์เศร้าซึมเซาซาน
ไร้รากฐานรันทดเมื่อลดทุน
	คนบางส่วนสรวลเสฮาเฮสุข
หลายส่วนทุกข์ถูกไถตกใต้ถุน
คล้ายถูกห้อมล้อมล่าอย่างทารุณ
ให้ต้องวุ่นวกวิ่งเวียนวิงวน
	ราวตกท่อทรกรรมกลางน้ำเหม็น
คราวจำเป็น จมปลัก จึงลัก ปล้น
สายไฟมันมั่นกระพัดผูกรัดตน
จึงดิ้นรนหลีกเลี้ยวโดยเรี่ยวแรง
	ความยากไร้ไล่เงา ใครเล่าอยาก
ความลำบากไม่เบา ใครเล่าแกล้ง
ด้วยแผลพรุนทุนนิยมขย่มแทง
เลยจำแปลงปฏิบัติ จำหัดปรือ
	บ้านเมืองล้มจมยุบยังหุบเหว
สังคมเลวร้อนเร่า โทษเราหรือ
ต่างคว้าไขว่ไล่จับเงินกับมือ
เงินแหละคืออหังการ์ อาชญากร
(๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
ข้อความชี้แจง
	ผมเขียนงานชิ้นนี้ขึ้น ขณะคิดถึงข่าว คนบางกลุ่มลักขโมยฝาท่อ สายไฟ อันถือเป็นทรัพย์สินของทางราชการ ว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ แล้วก็ได้คำตอบในเบื้องต้นครับ นั่นคือ เงิน เป็นเครื่องผลักดันโดยแท้ ในโลกทุนนิยมให้ความสำคัญกับธนบัตร ตัดสินคนจากวัตถุ แน่นอน มนุษย์ทุกคนอยากอยู่สบาย ครั้นขัดสนก็ต้องหาเงิน ในเมื่อเงินทำให้ได้มาซึ่งสิ่งของนานัปการ คนมีเส้นมีสายได้งานทำ ได้เงินใช้ คนไร้เส้นสายตกงาน ขาดเงิน ก็คิดหาทางลัด ให้ได้เงินมาใช้เร็วที่สุด เงิน เงิน เงิน เงิน สังคมไทยจะต้องเดินไปท่ามกลางกระแสเงินหรือไฉน น่าอเนจอนาถใจเหลือเกินครับผม