นั่งปิดเปิด ฝาขวด อวดจานชาม สุดหักห้าม จะหมุนเกลียว ให้สนิท เด้งหลุดมือ ขึ้นชั้นวาง พาหงุดหงิด ยากจะปิด เกลียวมันหวาน ร่านร้อนรน คล้ายเธอฉัน ครั้นเราสอง เคยแนบชิด แสนสนิท เคียงคู่กัน ทุกแห่งหน เพียงหนึ่งพลั้ง ผิดพลาดไป เธอเปลี่ยนตน เราสองคน เพียงพบกัน ต้องหมางเมิน