วันแล้ววันเล่าที่เคลื่อนผ่าน ยังมีสารแก่นจำทำให้คิด ถึงการเกิดก่อมาเป็นชีวิต ครวญพินิจพิจารณาการเกิดมา ได้รู้จำจะไม่เสียซึ่งชาติเกิด รู้ประเสริฐจุดประสงค์ที่ล้ำค่า เกิดมาเพื่อสร้างสรรค์ให้โลกา ก่อนโรยราลับล่วงจากโลกไป จะเหม็นชื่อเหมือนซากที่เน่าหนอน หรืออาวรณ์อาลัยเสียดายไห้ ก่อนจะดับวันจะถึงคิดอะไร เลิกหลงใหลในชีวิตไม่จีรัง อันความตายตั้งแต่เกิดเคลื่อนมาถึง เพียงเซียวหนึงผ่านมาก็สิ้นหวัง นับวันใกล้เราท่านจงระวัง ไม่นานนั่งอยู่อยู่ก็ได้นอน