กวีหรือที่นิรันด์
กวีอราสุ
เธอร่ำไห้เมื่อได้ฟังแว่วกวี
"ใบไม้ทั่วปฐพีวิโยคครวญ"
เธอแย้มยวนยิ้มพริ้มสรวล
กวีว่า"บุปผาชวนภมรชม"
แผ่กายใต้แสงเดือนตาวัน
หริ่งหรีดเสียงพร่ำกวีผสม
"น้ำค้างละเบงเพลงระงม
สีสันอุษาโฉมระบายหาว"
ควงแขนเดินคล้องมาลัยพจี
เพลงกวีบรรเลงแด่หนุ่มสาว
ซึ้งสีสรรค์พรรณแพรวพราว
ชีพเราประดับวิจิตรศิลปิน
"ข้ามฟ้าเพื่อมาพลัดพราก"
เธอบอกฟ้าฤาห้ามจิตถวิล
"อย่าหลงงมงายกับศิลปิน"
เจ้ายืนยันทุกทินจินต์มิราง
ถาม"รักหรือกวีที่อนันต์"?
เธอตอบ"สิ่งสรรพมิบัญญัติสร้าง
เราเลือกเดินเองทุกหนทาง
ฉันทลักษณ์มิอ้างมาตราใด"
รินน้ำตาเมื่อผ่านอักษรโศก
ล้วนวิปโยคพบสุขซ่อนสิ้นไห้
ทั่วโลกเคลื่อนไหวตามหทัย
ยามใดเรารำพันวรรณกรรม
ไม่ว่าแห่งหนใดในธาตรี
จากอวิจีถึงสุดสรวงสวรรค์
เพียงเสี้ยววินาทีถึงนิรันดร์
ฟังสิ... กวีนั้นซ่อนสายลม