กวีหรือที่นิรันด์

กวีอราสุ

เธอร่ำไห้เมื่อได้ฟังแว่วกวี
"ใบไม้ทั่วปฐพีวิโยคครวญ"
เธอแย้มยวนยิ้มพริ้มสรวล
กวีว่า"บุปผาชวนภมรชม"
แผ่กายใต้แสงเดือนตาวัน
หริ่งหรีดเสียงพร่ำกวีผสม
"น้ำค้างละเบงเพลงระงม
สีสันอุษาโฉมระบายหาว"
ควงแขนเดินคล้องมาลัยพจี
เพลงกวีบรรเลงแด่หนุ่มสาว
ซึ้งสีสรรค์พรรณแพรวพราว
ชีพเราประดับวิจิตรศิลปิน
"ข้ามฟ้าเพื่อมาพลัดพราก"
เธอบอกฟ้าฤาห้ามจิตถวิล
"อย่าหลงงมงายกับศิลปิน"
เจ้ายืนยันทุกทินจินต์มิราง
ถาม"รักหรือกวีที่อนันต์"?
เธอตอบ"สิ่งสรรพมิบัญญัติสร้าง
เราเลือกเดินเองทุกหนทาง
ฉันทลักษณ์มิอ้างมาตราใด"
รินน้ำตาเมื่อผ่านอักษรโศก
ล้วนวิปโยคพบสุขซ่อนสิ้นไห้
ทั่วโลกเคลื่อนไหวตามหทัย
ยามใดเรารำพันวรรณกรรม
ไม่ว่าแห่งหนใดในธาตรี
จากอวิจีถึงสุดสรวงสวรรค์
เพียงเสี้ยววินาทีถึงนิรันดร์
ฟังสิ... กวีนั้นซ่อนสายลม				
comments powered by Disqus
  • เพียงพลิ้ว

    14 มีนาคม 2551 08:37 น. - comment id 831808

    16-20070308155915.jpg
    
    บางคนอ่านบทกวีแล้วร้องไห้ แปลกใจจริงๆค่ะ
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • พิมญดา

    15 มีนาคม 2551 12:04 น. - comment id 832096

    ไม่รู้สิคะ..รู้แต่ว่าวันไหนไม่ได้เสพ..จาเปงไข้ขึ้นมาให้ได้ง่ะ..11.gif
  • สิงหา สัตยนนท์

    15 มีนาคม 2551 16:39 น. - comment id 832129

    งดงาม

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน