แค้นใจนักยิ่งรักก็ยิ่งแค้น มันเจ็บแสบแทรกในทรวงให้มัวหมอง ทั้งรักทั้งห่วงหวงดวงจิตปอง ไม่อยากมองคนรักอื่นยืนเคียงกัน เพราะเราคงทำกรรมเอาไว้เยอะ จึงเลอะเทอะฝั้นเฟือนด้วยพิษรัก สามวันดีสี่วันไข้ให้ป่วยหนัก ก็เพราะรักไม่ลืมเธออยู่ร่ำไป เธอคงโกรธคงเกลียดและเดียดฉัน ที่ฉันมันเลวทรามต่ำช้าเหลือ เธอคงไม่อภัยและจุนเจือ ไม่เผื่อแผ่เมตตาใดให้ฉันเลย ดังเหตุนั้นเธอจึงแก้แค้นฉัน ด้วยรอยรักพิศวาสมิอาจเผย จุมพิตนั้นที่เธอคงคุ้นเคย ประทับเกยติดตรึงบนเนินใจ