บทกวี ที่นุ่มนวล ชวนให้อ่าน ภาษาขาน ไพเราะ ก็เหมาะสม กวีแรง แข็งกร้าว ร้าวอารมณ์ เปี่ยมระทม ก็ยิ่งช้ำ คำกวี แต่นั่นคือ สิทธิ์ใน ใจผู้เขียน จะหวานเอียน หรือระทม ต้องสมศรี เสาะแสวง คำสาน ผ่านกวี เป็นวลี หลากเหล่า พงษ์เผ่าพรรณ แต่ในใจ กวีเล่า เขาไม่รู้ ทุกฤดู ห้วงเวลา เฝ้าคว้าฝัน ยังไร้หลัก พักใจ ในนิรันดร์ ร่ายรำพัน บอกเรื่องราว ยังหนาวใจ คนกวี ช้ำใน ใครจะเห็น หยดหยาดเย็น พร่างพราว คราวลมไหว ยังไม่ลืม เรื่องราว เคยร้าวใน ทอดอาลัย นั่งมองดาว หนาวรัญจวน ในยามนี้ กวีเจ้า เหงาที่สุด รอแสงผุด จากจันทรา เวลาหวล ดูหรือจันทร์ แสงจาง เพราะร้างนวล ยามลมครวญ น้ำตาพราย ยังร่ายคำ..... ทิพย์โนราห์ พันดาว
29 กุมภาพันธ์ 2551 23:37 น. - comment id 828114
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่มาอยู่ด้วยครายเหงาคะ
1 มีนาคม 2551 00:20 น. - comment id 828130
เพียงหลับตาความรู้สึก ก็ปรากฏ แม้นมีอะไรมาบดบังเราทั้งสอง ก็ไม่อาจจะบังได้แม้นรัญจวญ ใจเราสองเหมือนหนึ่งเดียว คิดถึงกัน อย่าได้เหงา เปลี่ยวปลร่าวมาเป็นเพื่อน ยามต้องเยือนให้มีเธอและฉัน อย่าใด้เหงาอย่างน้อย คล้อยตามกัน ยังไงฉันอยู่เคียงข้างไม่ไปไหนจะอยู่เคียง
1 มีนาคม 2551 12:37 น. - comment id 828279
เข้าใจในความรู้สึกค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อน
1 มีนาคม 2551 12:40 น. - comment id 828282
2 มีนาคม 2551 13:14 น. - comment id 828681
บทกวีคือสื่อความรู้สึก...และลึกซึ้ง....ประทับใจ
7 กรกฎาคม 2551 12:06 น. - comment id 870245
แอบมองทุกวัน ฉันยังเอียงอาย แต่เธอมีความหมาย มากมายที่ใจนี้ นานวันเข้าไป ให้เธอมากมี ผูกพันเธอนี้ ที่ของฉัน