กับเส้นทางย่างก้าวที่ยาวไกล ผันผ่านไปเท่าเดือนปีที่ล่วงพ้น ทั้งทุกข์สุขหวานเศร้าเข้าปะปน ทุกผู้คนล้วนแตกต่างทางผ่านมา กับเส้นทางย่างก้าวที่ยาวไกล ต้องฟาดฟันสิ่งใดในภายหน้า ทุกข์หรือสุขเกินกำหนดบทชะตา จะเริงร่าหรือเศร้าสร้อยต้องคอยดู ก่อนจะเห็นแสงรุ่งของพรุ่งนี้ อาจไม่มีลมหายใจใครจะรู้ สายลมร้อนลมหนาวพรั่งพราวพรู ต้องต่อสู่กับสิ่งใดไม่แน่นอน หลับตาลงใคร่ครวญทวนเรื่องเก่า ตั้งแต่เช้าถึงค่ำไว้พร่ำสอน ทุกเหตุการณ์ชั่ววันผันผ่านจร อุทาหรณ์เตือนใจในวารวัน หลับตาแล้วคืนนี้ที่เหนื่อยหนัก ขอหยุดพักท่องไปในความฝัน อาจมีเพียงคืนนี้นิจนิรันดร์ เกินยึดมั่นว่าพรุ่งนี้จะมีจริง.
29 กุมภาพันธ์ 2551 14:05 น. - comment id 827901
อ่านแล้วมีกำลังใจเยอะเลยคะ ขอบคุณคะคุณบพิตร..สู้ๆๆคะ
29 กุมภาพันธ์ 2551 15:55 น. - comment id 827962
เพราะดีค่ะ เป็นสัจจธรรมด้วย เตือนใจได้มากเลย อ้อ
29 กุมภาพันธ์ 2551 20:57 น. - comment id 828062
ค่ะ ต้องปลงๆมั่งเหมือนกัน ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน