> คือความจริง ที่ใครใคร ไม่อยากพบ คือจุดจบ ที่ใครใคร ไม่อยากเห็น คือความทุกข์ ความลำบาก ความยากเย็น ก่อให้เป็น ความเศร้า...ร้าวฤดี > คนนั่งอยู่ แถวหน้า ต้องลาลับ เลื่อนขยับ คนแถวหลัง นั่งแทนที่ คนทุกคนไม่เว้น กฎเกณฑ์นี้ จะต้องมี ต้องผ่าน กันทุกคน > สัจธรรม อมตะ องค์พระพุทธ มวลมนุษย์ ล้วนมีกรรม ตามเหตุผล ต้องดับดิ้น สิ้นสลาย วางวายชนม์ รู้ทั้งรู้ ลูกฝืนทน หม่นหมองจินต์ > เพลงชีวิต กำหนด บทสุดท้าย คือบทเพลง แห่งความตาย มลายสิ้น พญาโศก กังวานมา..กล่อมฟ้าดิน พรากชีวิน ที่โยงใย ให้ขาดกัน > สายเลือดแห่ง แม่-ลูก เคยผูกจิต แต่บัดนี้ สายโลหิต ถูกปิดกั้น ฟ้าพรากแม่ จากไป ไกลนิรันดร์ ลูกเสียขวัญ หลั่งน้ำตา สุดอาวรณ์ > ความทรงจำ คุณความดี ชีวิตหนึ่ง ลูกซาบซึ้ง ถ้อยคำ แม่พร่ำสอน ทุกทุกสิ่ง ทุกทุกอย่าง เหมือนดั่งพร ด้วยอาทร ด้วยความรัก ประจักษ์ใจ > วอนองค์เทพ เสพสวรรค์ เปิดม่านฟ้า รับรู้จิต เจตนา ส่งมาให้ ขอวิญญาณ แม่กาบแก้ว แพรวพิไล สถิตใน ทิพย์สถาน พิมานเทอญ ด้วยรักและอาลัยยิ่ง ลูกต้อม
26 กุมภาพันธ์ 2551 13:39 น. - comment id 827029
ไม่ทราบคุณแม่กาบแก้วคือใคร แต่พิมก็ขอร่วมไว้อาลัยด้วยคะ ขอให้ท่านไปสู่สรวงสรรค์นะคะ
27 กุมภาพันธ์ 2551 07:36 น. - comment id 827213
บทกวีบทนี้ เขียนโดย คุณพี่กวี ซีม่า ผู้เป็นทั้งพี่และเพื่อนร่วมงานของครูต้อม ครูต้อม ไหว้วานให้คุณพี่กวี ซีม่า เขียนบทกวีอาลัยคุณแม่กาบแก้ว ซึ่งเป็นมารดาของครูต้อมเอง ครูต้อมขอกราบขอบคุณ คุณพี่กวี ซีม่า ไว้ ณ ที่นี้ด้วย ส่วนน้ำใจไมตรีจิตของคุณพิมญดา นั้น ครอบครัวชัยเดชะ จักจารึกไว้นิรันดร์ ขอบคุณ อีกครั้งค่ะ
27 กุมภาพันธ์ 2551 13:09 น. - comment id 827327
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ คุณครูต้อม เข้มแข็งนะคะ ผู้ที่ล่วงหน้าไปก่อนรอคอยพวกที่กำลังจะตามไป ค่ะ
4 มีนาคม 2551 10:20 น. - comment id 829151
แม่เจ็ง ของฉันก็เพิ่งจากไปเมื่อ 10 ก.พ 51 ที่ผ่านมา เสียใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ ขอร่วมอาลัยคุณแม่กาบแก้ว ด้วยค่ะ
19 มิถุนายน 2554 13:28 น. - comment id 1199769
ขออนุญาตนำบทกลอนนี้ไปใช้ในงานศพคุณยายนะคะ