แสงอรุณ เรืองรอง ส่องสาดสี สายนที เอื่อยไหล ไม่สิ้นสูญ ทิศทางฝัน อันยากแค้น แสนอาดูร ไอละมุน จากหมอกหนาว คราวเหมันต์ วิหคเหิน เนินพนา นภากว้าง อุษาสาง ลางเลือน คอยเปลี่ยนผัน ลมจากปาก คนดี ที่จำนรรจ์ ยังจำมั่น ให้ฝันเพ้อ เผลอสุขใจ คำว่ารัก จากปากเธอ ที่เผลอบอก รู้ว่าหลอก แต่ก็หลง ให้สงสัย ฟ้ากำหนด ให้ซื่อบื้อ หรืออย่างไร จึงมอบใจ แลกรักลวง ดวงชีวัน จะฝังลบ กลบรอย ระห้อยหา โบกมือลา น้ำตาริน ก่อนสิ้นฝัน เก็บรอยช้ำ ที่รันทด บทรำพัน ไว้แบ่งปัน เล่าขาน ตำนานลวง.....
เดียวดาย..ที่ปลายฟ้า 22 ก.พ. 2551 14:44 น. - ID 112896 
915
3
0
22 กุมภาพันธ์ 2551 14:49 น. - comment id 825954
น้ำคำ ลวง ....
22 กุมภาพันธ์ 2551 17:36 น. - comment id 826002
ง่ะ ไม่เดียวดายค่ะ ปลายฟ้าคนนี้มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2551 17:54 น. - comment id 826015
เพราะมากครับ
22 กุมภาพันธ์ 2551 20:12 น. - comment id 826042
นี่แหละหนอ .. "คำคน" .. อะไรที่ว่าร้ายๆแล้ว .. ยังไม่อาจสู้ได้จริงๆ .."คำลวง" ..
22 กุมภาพันธ์ 2551 20:33 น. - comment id 826049
สำนวนกลอนช่างคล้ายพี่ชาย"บ้านนอก"ของเราจัง
22 กุมภาพันธ์ 2551 23:39 น. - comment id 826069
ถึงเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก...ฯลฯ ถ้ารู้ว่าเขาหลอก..แต่รู้ทัน...ก็เป็นความสุขครับ ดูสิว่าจะดีดดิ้นเช่นไร
23 กุมภาพันธ์ 2551 07:33 น. - comment id 826120
โอ๋....น่าสงสารจังเลย อย่าเศร้านะคะ มากล่อมใจให้หายเศร้า....
23 กุมภาพันธ์ 2551 08:25 น. - comment id 826130
ขอบคุณทุกแรงใจ....ที่ให้ไว้ในยามล้า เดียวดายที่ปลายฟ้า....มีน้ำตาเป็นกำนัล
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
