หวนคิดมา คราใด ใจยิ่งเศร้า เป็นเพราะเรา ไกลกัน เช่นนั้นหรือ ถึงได้ดู หม่นครึ้ม ซึมกะทือ มืดชืดชื้อ เนือยเนือย โลกเฉื่อยชา ลมโชยชาย คล้ายหยอก เคลียดอกไม้ ภิรมย์ไล้ โลมร่าง กลางหมอกหนา หอมเจ้าหอม ลดาดวง พวงระย้า สายหยุดพา จมภวังค์ ครั้งคุ้นเคย คนละสาง หมอกวาย แดดฉายชัด ยามลมลัด เรืองเรือง เหลืองระเหย ริมศาลา ทรงไทย ใครเล่าเอย ปลิดมาเย้ย หยิบหยอก ทั้งดอกใบ เงยหน้ามา รับยิ้ม สินิ่มเนื้อ โอบแขนเอื้อ อาทร ชวนอ่อนไหว คนเกเร กดจมูก มาซุกไซร้ แบบนี้ไง ผะผ่าว หนาวบรรเทา เสียงหัวเราะ ร่วนรวน มายวนยั่ว จี้ให้หวัว สับสน จนเต้นเร่า พอจะงอน ก็ง้อ พ้อคำเบา รีบคลอเคล้า เขารักดอก จึงหยอกกัน วอนลมเฉื่อย เรื่อยไล้ ไล่ประทิ่น ไปดลจินต์ เขากลับ มารับขวัญ สายหยุดอาจ แพ้แรง แสงตะวัน รักของฉัน หวานถวิล ตราบสิ้นใจ
9 กุมภาพันธ์ 2551 17:00 น. - comment id 821614
มารับขวัญแล้วค่ะ คุณสีน้ำฟ้า
9 กุมภาพันธ์ 2551 20:55 น. - comment id 821687
มอ มอ หวานจริงๆ ต้วย สวัสดีค่ำๆ วันเสาร์ค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2551 08:58 น. - comment id 821812
สวัสดีค่ะ สาว ป. และครูเจี๊ยบ มาแบบง่วงๆ งุนๆ ว่าจะไปหา กาแฟมากล่อมประสาทสักแก้ว สนใจไหมคะ ..
11 กุมภาพันธ์ 2551 11:03 น. - comment id 822095
ช่วงนี้มีหลายรอจังครับ ขอให้การรอคอยสิ้นสุดลงด้วยความสุขนะครับ คงสบายดีนะครับคุณ
11 กุมภาพันธ์ 2551 13:33 น. - comment id 822137
ขี้มูกติดแก้มแล้วววววว
12 กุมภาพันธ์ 2551 03:45 น. - comment id 822385
อ่าฮะ.. สวัสดีค่ะ คุณแทน, คุณอิม แหม..อ่านคอมเม้นท์คุณอิม เกือบพลัดตกเก้าอี้ ช่วงนี้อยากทำรอเป็นซีรีส์ แต่ไม่ไหวแล้วค่ะ ได้แค่นั้นหมดเรื่องรอเสียแล้ว.. ตอนนี้ขึ้นกลอนใหม่ เดี๋ยวจะนำมาเสนอกัน งานนี้อย่าลืมไปติดตามนะคะ