หน้าส่วนตัว
นำพากายาเดินมาตามทาง อ้างว้างเดียวดายใจสับสน
จากวิถีทางที่ทุกผู้ทุกคน ต่างดิ้นรนฝันใฝ่จะได้เดิน
คาราวานวิญญาต่างเดินทางมา ฝากชีวีวิญญากับหนทางนี้
ต้องเหน็ดเหนือยท่อแท้กับชีวี ถึงเวลาที่ทบทวนทวนทาง
วนเวียนทุกทนทรมาน เนิ่นนานที่เก็บฝังไว้
หลังไหลหลงไหลเดินเข้าไป เสน่หาลีลาไฟดังแมลง
เห็นไฟร้อนรนว่าสวยงาม คอยตามเข้าไปชิดใกล้
รุมเร้าแรงร้อนเกินทนไหว ถูกไฟเผาตายมากมี
ทางนี้มีคนฝันใฝ่ได้เดิน เผชิญทุกยากปัญหา
เหน็ดเหนื่อยท้อแท้กายา ยังพาชีวาทนเดินไป
ไกลห่างจุดหมายจนเลือนลาง เส้นทางนี้จบลงตรงไหน
เบียดเสียดยัดเยียดเดินไป เหมือนใครชี้ให้เดินตาม
มีนาคม2543
ณ.คลองฉวาง 3 ก.พ. 2551 17:15 น. - ID 112285 
644
1
0
5 กุมภาพันธ์ 2551 00:56 น. - comment id 819624
บทกลอนบทนี้เป็นบทกลอนที่ผู้เขียนชอบมากที่สุดเพราะเขียนจากความรู้สึกบางช่วงของชีวิตจริงๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
