น้ำตาหลั่งมาเหมือนฟ้ารั่ว ที่สุดแล้วที่ฉันกลัวก็มาถึง ได้ยินใช่ไหมดาวเศร้าฟ้ารำพึง ที่สุดแล้วโศกซึ้งเรื่องอะไร หลั่งน้ำตาลงมาอย่างห่าฝน ที่สุดแล้วไม่อาจทนอะไรได้ น้ำตาก็ไม่อาจห้ามช่างง่ายดาย ที่สุดแล้วฉัยแพ้พ่ายให้กับใจ ผ่านมานานเท่าไหร่ก็ยังรัก แม้วันนี้เขาจักมีคนใหม่ เรื่องของเราเป็นอดีตแม้เข้าใจ แต่ก็ยังหลั่งไหลซึ่งน้ำตา ใช่ฉันเคยพูดเอาไว้ในวันนั้น ว่าจะไม่มีวันปรารถนา ขอร้องเขาให้คืนย้อนมา วันนี้ก็ยังยืนยันว่าไม่เปลี่ยนใจ แม้อยากให้เธอกลับมาใจแทบขาด แต่ก็มิอาจทำอย่างไรได้ เข้าใจดีวันนี้เธอมีใคร ระหว่างเราไม่เหลืออะไรให้ซึ้งกัน วันนี้ที่น้ำตามันรินไหล เพราะคิดถึงเธอจับใจก็เท่านั้น ภาพเก่าๆเงาแววตาว่ารักกัน ภาพเหล่านั้นมาหาอย่างเคย น้ำตาเจ้ากรรมเลยรินไหล เปล่าหรอกไม่มีอะไรเพื่อนเอ๋ย ประเดี๋ยวก็จะดีเหมือนอย่างเคย ร้องไห้เฉยๆก็เข้าใจ
3 กุมภาพันธ์ 2551 19:44 น. - comment id 819022
.....อ่ะๆๆ อย่าเศร้าน๊า เดี๋ยวพาไปกินหนม อิอิ
4 กุมภาพันธ์ 2551 08:25 น. - comment id 819201
ไม้หอมครับ... ปล่อยให้น้ำตารินไหลได้นะครับ แต่อย่าปล่อยให้ความเข้มแข็งหมดไป เพราะไม่ว่าอย่างไร เราก็ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเรา....ผมรู้ว่า...ไม้หอมเข้มแข็งครับ!
4 กุมภาพันธ์ 2551 18:17 น. - comment id 819426
คุณไม้หอมแวะมาเยี่ยมน้า.. ทะไมเศร้าจัง..เขาเองก็เพิ่งจะน้ำตาแห้งไปไม่นาน แต่ตอนนี้ดีขึ้นมาก ไงก็อย่าให้ความเจ็บปวดทำร้ายเรามากนะคะ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้คะ ไม่ได้แวะมาตั้งนาน เศร้าซะแระ
4 กุมภาพันธ์ 2551 20:42 น. - comment id 819496
สวัสดีฉางน้อย สบายดีนะ ว่างๆเศร้าๆเหงาๆก็งี้แหละ
4 กุมภาพันธ์ 2551 20:48 น. - comment id 819500
คุณเดียวดาย สบายดีนะคะ เข้มแข็งหลอมละลายบ้างบางครั้ง และวันนี้ไม้หอมก็แค่ไม่รู้สิหวั่นไหวบ้างก็เท่านั้นละมั้ง วันนี้ก็อยู่เพื่อตัวเองพออยู่แล้วเพื่อพ่อแม่พี่น้อง แต่ก็มีบ้างอย่างว่าแหละ คนมันเศร้า ฝากคุณเดียวดายเข้ามาอ่านกลอนเดียวดายก่อนหน้านี้ด้วยนะคะ ว่างๆถ้ามีการพัฒนาหวังว่าคงจะได้เห็นอะไรดีๆบ้าง รักษาสุขภาพนะคะไม่รู้กรุงเทพจะหนาวเหมือนที่นี่หรือเปล่า
4 กุมภาพันธ์ 2551 20:51 น. - comment id 819504
คุณ ผู้หญิงมือสอง เข้ามาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ ตอนนี้กำลังสอบความเศร้าก็เลยรุมทึ้งซะแย่เลยนะ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะสู้ๆด้วยกันคะ
4 มีนาคม 2551 02:57 น. - comment id 829102
ธุคร้า ไม้หอม น้ำตาแห่งความสิ้นหวัง... ดั่งใบไม้ใบสุดท้ายกำลังบอกลาฤดูกาลที่สิ้นสุด สายลมร้อนกำลังจะพัดผ่านไป ไร้วี่แวว ท้องฟ้ากำลังจะมืดดับ รัตติกาลไร้จันทรา เมื่อหยดน้ำตาสุดท้ายได้สิ้นสุดลง เหม่อมองฟ้ายามราตรีอันกว้างใหญ่ ถึงฟ้าไร้จันทร์ ราตรีนี้ก็ยังมีดาวเป็นเพื่อน สายลมที่พัดผ่านไป จะพัดกลับมาอีกครั้งพร้อมความเย็นสบาย ใบไม้กำลังจะผลิบานรับฤดูกาลใหม่ เวลาที่ผ่านพ้นไป นั่นเรียกว่า สิ่งทรงจำ จำเพื่อรัก และ เรียนรู้ เวลาที่เดินหน้า นั่นเรียกว่า เส้นทางเดิน เดินไปเพื่อจะมีรัก และ เรียนรู้ได้อีกครั้ง เป็นกำลังใจ ดั่งสายลมที่อยู่เคียงกายนะคะ
8 มิถุนายน 2551 14:05 น. - comment id 858779
เหนื่อยนักก็พัก หนักนักก็วาง คิดซะว่ายังมีคนที่ทุกข์กว่าเรา หรือเรายังมีตัวเราที่คอยห่วงและไม่เคยทรยศต่อตัวเอง ฉะนั้น เราจะทำร้ายตัวเราอีกคนทำไมกัน (งง?) เราต้องทำเพื่อตัวเราเพื่อตัวเราเอง(ยิ่ง งง เข้าไปใหญ่)